Pagina's

donderdag 17 september 2020

Teken de brandbrief voor verhoging van het minimumloon tot 14 euro per uur

 

17 september 2020

Beste P. ,

Heb jij het Prinsjesdag nieuws gevolgd? Volgens premier Rutte moeten we de Nederlandse economie een handje helpen door weer eens wat meer te gaan kopen. Want dat hebben we te weinig gedaan door de Corona crisis. Denkt hij soms dat de miljoenen Nederlanders die nauwelijks kunnen rondkomen, ervoor kiezen om minder uit te geven?

'Niets kunnen kopen' is geen keuze. Voor steeds meer mensen is het bittere noodzaak. Niet alleen voor de 2,2 miljoen werkenden die op of net boven het minimumloon verdienen, maar óók voor iedereen met een uitkering zoals bijstand en AOW. Vandaag lanceren wij daarom een Brandbrief met de dringende oproep aan het kabinet: Verhoog het minimumloon naar €14 per uur.

 

 

Want Prinsjesdag maakt duidelijk dat de politiek niet onder ogen wil zien dat het minimumloon onleefbaar is. Prinsjesdag laat zien dat Rutte, net als veel andere politici, zijn machtige positie niet inzet om de belangen van álle Nederlanders te behartigen. Daarom moeten wij ónze macht laten zien.

Onze macht wordt alleen zichtbaar als wij massaal de Brandbrief voor een verhoging van het minimumloon ondertekenen. Pas dan kan de politiek niet meer om ons heen.

Eind oktober bieden we de Brandbrief aan aan het kabinet. Ons doel is 200.000 handtekeningen. Dat is veel. Maar wij zijn ambitieus, en vooral: we begrijpen dat alleen als we met veel zijn, we druk kunnen uitoefenen. En alleen door druk uit te oefenen krijgen we gedaan wat zo ontzettend nodig is: een hoger minimumloon. Juist nu, in deze crisis.

 

 

Werkt de button niet? Kopieer en plak dan deze link: https://www.voor14.nl/brandbrief

Teken nu. Zodat iedereen kan leven in plaats van overleven.

Met strijdbare groet,

Ramon, Sanne, Lisette

Voor 14
http://www.voor14.nl/

Social
Voor 14 is een initiatief van de © 2020 Voor14 - Alle rechten voorbehouden Gebouwd door Tectonica
Je ontvangt deze e-mail omdat je je hebt aangemeld voor Voor 14 en akkoord bent gegaan met onze voorwaarden. Je kan elk moment van gedachte veranderen door te klikken op deze afmeldlink, beschikbaar in elke e-mail die je van ons krijgt, en door contact met ons op te nemen. Voor meer informatie over hoe wij met privacy omgaan, klik hier.

vrijdag 25 oktober 2019

Bijeenkomst Bijstandsbond over evaluatie Participatiewet, kwijtschelding en de beweging samenvoor14

Op woensdagmiddag 27 november van 14.00 uur tot 17.00 uur organiseert de Bijstandsbond een discussiebijeenkomst. De bijeenkomst wordt gehouden in het Tet-Theater, Bilderdijkstraat 165B in Amsterdam

Tijdens de middag zullen drie onderwerpen ter sprake komen

14.00 uur- 15.00 uur. Evaluatie van de Participatiewet. In december wordt de Participatiewet na 5 jaar in de Tweede Kamer geëvalueerd. Naar aanleiding daarvan vertellen vele (belangen) organisaties wat ze aan knelpunten in de wet hebben ervaren. Ook de Bijstandsbond houdt een inventarisatie. Tijdens deze middag kun je je mening over de wet naar voren brengen, die zal worden verwerkt in het standpunt van de Bijstandsbond. Met een inleiding van Marc van Hoof, advocaat en Maaike Zorgman, bestuurder uitkeringsgerechtigden bij de FNV.

15.00 uur-16.00 uur. De beweging samenvoor14. De FNV is gestart met het initiatief samenvoor14. Andere organisaties wordt nadrukkelijk gevraagd zich bij dit initiatief aan te sluiten. Doel is een sociale beweging op te bouwen om een wettelijk minimum uurloon van 14 euro te realiseren. Wat kunnen we ervan verwachten, wat zijn de plannen en hoe kun je meedoen?. Met een inleiding van Jesse Oberdorf, organizer bij de FNV.

16.00 uur-17.00 uur. Kwijtschelding van gemeentelijke heffingen in Amsterdam. Wat zijn de problemen en klachten, en hoe kunnen we dat veranderen? Met Kaj van Brummelen, teamleider kwijtschelding gemeente Amsterdam en Ruud Minnee hoofd incasso en invordering gemeente Amsterdam.

Bijstandsbond
Da Costakade 162
1053 XD Amsterdam
020-6898806
info@bijstandsbond.org
www.bijstandsbond.org




woensdag 24 april 2019

Oude stakingen en de traditie van de rode vlag op 1 mei


Het is weer bijna 1 mei, de dag van de arbeid, met de rode vlag als symbool. Enkele socialisten hebben het initiatief genomen waarbij ze iedereen oproepen op 1 mei de rode vlag uit te steken. (www.rodevlag1mei.nl) De rode vlag is al ver voor de opkomst van het socialisme het symbool van eendracht, strijdbaarheid en verbondenheid. Rode vlaggen, sjaals, capes en rode doeken werden gebruikt bij stakingen, optochten en feesten. Hieronder een kort (onvolledig) overzicht van het gebruik van de vlag voor de opkomst van het socialisme en hoe de vlag het symbool werd van het socialisme.

Stakingen onder veenarbeiders komen al in de 17e en 18e eeuw voor. Ik geef hieronder enkele voorbeelden. In de 17e eeuw horen we over onrust bij de verveningen in Diever, Leggelo en Smilde. In april 1634 brachten enkele kooplieden uit Amsterdam een bezoek aan de veengraverijen aldaar. De kooplieden constateerden, dat er arbeiders waren die onrust stookten. Zij beklagen zich hierover bij de Drost van Drente.

Ook in de 18e eeuw zijn er stakingen. Dit blijkt bijvoorbeeld uit een plakkaat van 18 juni 1728, waarbij bij het graven van het diep te Pekela verboden wordt het "Levaay maken" en “stek
roepen". Verder is er een plakkaat van 3 mei 1721 tegen het verwekken van wanorde te Veendam en Wildervank door arbeiders die niet tevreden waren met het loon, dat door de gecommitteerden van de veenbazen werd vastgesteld.

In 1797 worden strafmaatregelen aangekondigd tegen veenarbeiders, die het werk staken en die met een lap of hemdrok aan een stok, lawaai makende, optrekken, daarbij op trommels slaande.
Stakingen kwamen in de 18e eeuw echter niet alleen voor in de veenderijen in Groningen en Friesland; ook bij de indijking op Zuid-Beveland in 1773 werd door de werklieden gestaakt. De geschiedschrijver vermeld, dat deze werklieden voor een groot deel uit Oost Friesland afkomstig waren.‘ 
Over de stakingen van veenarbeiders en grondwerkers in de 19e eeuw is meer bekend. We horen daarbij ook voortdurend, dat er arbeiders uit Duitsland bij betrokken zijn. (1)

stakingen en de rode vlag

Men sprak in het noorden van Nederland bij het staken van "levay maken." Van der Molen zegt dat men in de hoogveenafgravingen met "Lawei" een korf bedoelde, die aan het uiteinde van een houten stok was gehangen. Deze houten stok zat weer vast aan een verticaal geplaatste paal. Het ophalen of neerlaten van de korf gaf begin- en eindtijd van de werk-tijden aan. (2) “levay maken “ betekende dan dat men tijdens werktijd de korf neerhaalde en dus stopte met werken. De tochten door het veen werden in Friesland ook wel "bollejagen" genoemd. De stakers trokken in die provincie met een rode vlag door het veen, en riepen andere arbeiders op, zich bij de stoet aan te sluiten. Soms waren er werkwilligen, hetgeen wel eens tot gewelddadigheden leidde. De tochten door het veen of langs openbare werken hadden dus tot doel, dat meerdere groepen arbeiders zich aansloten en dat werkwilligen werden gedwongen te stoppen met werken. Na de tocht door het veen verzamelden de stakers zich op het zogenaamde appel, bijeenkomsten in de open lucht op strategische plaatsen in een dorp. Tijdens die bijeenkomsten werden een of meerdere voormannen gekozen, die voorstelden, bepaalde looneisen bij de werkgevers naar voren te brengen. Deze voorlieden werden wel "appelmeesters" genoemd. Na het appel trokken alle stakers naar de werkgevers. Deze werden een voor een bezocht, en de eisen werden naar voren gebracht. Tot de tachtiger jaren in de 19e eeuw, wanneer bv activisten van de S.D.B. zich met de onderhandelingen gaan bemoeien, hadden de vertegenwoordigers van de stakers weinig of geen speelruimte om te onderhandelen. Er werden eisen gesteld, en die moesten worden ingewilligd. (3)

optochten met rode vlag

Tijdens de massale optochten trok men ook langs verschillende kroegen, waar flink wat drank werd ingenomen. De overheid beschouwde de verschillende stakingen als een verstoring van de openbare orde en er werd politie en marechaussee ingezet om de stakingen te breken en de leiders te arresteren.
Kerst Huisman constateert, dat het uitsteken van een vlag om het begin van een staking aan te geven rond 1880 algemeen gebruikelijk was. Meestal had de vlag een rode kleur: Vlaggen en doeken speelden een grote rol tijdens de optochten die men bij stakingen hield. Dit blijkt uit vele voorbeelden. Zo werd in 1845 in het Friese dorp ter Idzard gestaakt. De staking begon, omdat de veenarbeiders uit hun tenten stokken staken, voorzien van vlaggen en rode wollen dassen. Dit sein werd uit andere trekkerstenten met gelijke seinen beantwoord. Dit was het teken voor het begin van de staking. (4)

Een ander voorbeeld. Op 27 juli 1840 kwamen 200 polderwerkers bij elkaar die werkten aan de ontginning van de Haarlemmermeer. “Allen hadden rode linten aan het hoofd, een haak op de schouder en de groep was voorzien van een rode vlag". (5) 

0p 18 mei 1823 werd er gestaakt door de kanaalgravers die werkten aan het Noord-Hollands kanaal. Nadat verschillende optochten zijn gehouden om te zorgen, dat zoveel mogelijk arbeiders zich bij d staking zouden aansluiten wilde men optrekken naar de keet van de aannemer op 27 mei. De optocht wordt als volgt beschreven: "Voorop loopt een poldergast in een blauwe militaire rok. met glimmende koperen knopen, een sjako op het hoofd. Hij is gewapend met een lange stok waaraan een rode doek is vastgeknoopt. Het is Arie Boom. Achter dit vaandel wordt circus gespeeld. Twee lopen er krom met netten over het hoofd en Wilgentakken aan het lijf. Ze worden met stokken voortgedreven door Arie Aarts, die tegen iedereen die het horen wil roept: "dit zijn mijn beren".11 Dan volgen een fluitist, een trommelaar en zelfs heeft iemand een viool meegenomen. En op hun muziek lopen wel 60 mensen mee schreeuwend en dansend. De meesten hebben hun gezicht zwart gemaakt" . (6)

Rode zakdoeken als vlag' kwamen ook bij andere gelegenheden voor. Over de grote jaarmarkten in Drente wordt geschreven: "in het namiddaguur gaat de dorpsjeugd, die van heinde en ver in gezelschappen van 20 of 30 personen is samengestroomd, zich bij zang en dans, begeleid door strijkmuziek en krassende violen in de herbergen aan pret wijden. Komen zulke troepjes, zoo maakt dit op de kermisbezoekers eenen eigenaardigen indruk. De roode zakdoeken bij wijze van vlag aan een stok gebonden, die heen en weer zwaaien, zijn de symbolen der eendracht, waardoor de jeugd uit elk dorp zich voelt verbonden. Het luide gezang der aangekomenen wordt door de hoera's der reeds aanwezigen afgewisseld. (7)

strijd om symbolen

Bij de grote veenarbeidersstakingen in de 80-er jaren van de 19e eeuw kreeg de rode vlag echter steeds meer een politieke betekenis. Hij werd het symbool van het socialisme. Activisten van de Sociaal-Democratische Bond en anderen gingen zich met de stakingen bemoeien. Tijdens de appels spraken zij de stakers toe. Zij vonden dat er tijdens de optochten bij een staking geen sterke drank meer geschonken moest worden en dat men zich gedisciplineerd zou moeten gedragen. Bovendien werden er centrale eisen gesteld, zodat er een verband ging ontstaan tussen de acties in de verschillende veenstreken. De centrale eisen waren: afschaffing van de gedwongen winkelnering, etc. Domela Nieuwenhuis, net verkozen in de Tweede kamer, bracht de eisen op politiek nationaal niveau. Hij koos voor een interpellatie in de kamer, waar de centrale eisen. van de stakers ook weer naar voren kwamen. En de rode vlag werd het symbool van het socialisme, en van de eensgezindheid van de arbeiders.

Na een grote kiesrechtdemonstratie van september 1885 was het ontplooien van rode vlaggen in Nederland verboden. Het gebruik van die vlaggen wekte grote ontsteltenis. Krantenberichten uit het buitenland hielden de schrik voor het rode gevaar levendig. Er ontstond in deze tijd een strijd om de gunst van de veenarbeiders. Niet alleen vertegenwoordigers van de Sociaal Democratische Bond trokken naar het veen, ook vertegenwoordigers van allerlei religieuze groeperingen. En zo ontstond er ook een strijd om de symbolische betekenis van de rode vlag. Vertegenwoordigers van de S.D.B. zorgden, dat er leuzen op kwamen als "recht en brood voor allen". 

Over de Stakingen van 1888 wordt geschreven: bij een optocht van Nieuw-Amsterdam naar Erica en achtergelegen venen had een troep van ca 1500 mannen van de aldaar gevestigde evangelist ter vervanging van hunne rode zakdoeken, van welke zij zich als vaandels bedienden-zich onder dankzegging een nationale vlag laten aanreiken, waarop het rode doek door henzelven in het water geworpen werd, en men onder verheffing van het "Wien Neerlands Bloed" en "Oranje boven" verder het veld introk.

Van belang is hier, dat er niet alleen de vlag als symbool een andere betekenis kreeg en dat er strijd ontstond om de symbolische betekenis van het rode vaandel. Er trad in de 80-er jaren van de 19e eeuw een omslag op in het denken van de arbeiders. De oude cultuur begon te verdwijnen door invloed van socialisten en evangelisten, die de venen introkken. Zij probeerden aansluiting te vinden bij de tradities, die reeds onder de veenarbeiders bestonden. Zoals het te pas en te onpas zingen van liederen, en het gebruik van de rode vlag die nu ook een aanvullende betekenis kregen

Piet van der Lende

(1) Deze voorbeelden worden genoemd in S.J. van der Molen. Turf uit de Wouden. bijdrage tot de geschiedenis van de hoogveengraverij in Oostelijk Friesland tot 1900. Uitgeverij De Tille, Leeuwarden 1978.
(2) Van der Molen blz 267, Turf uit de Wouden
(3) Zie ook Sikko Dubbelboer. Wat met het veen verdween. Historie en humor uit de Drentse veenkoloniën Veendam 1980. En H. J. Prakke- Deining in Drenthe. Van Gorcum/1969
(4) Kerst Huisman. 'Welke dan gewoonlijk de oproerlingen zijn...' : de spontane stakingsbeweging in de Friese venen tot 1888. In: Ferdinand Domela Nieuwenhuis : de apostel van de Friese arbeiders / onder red. van J. Frieswijk ... [et al.]. - Drachten : Friese Pers. 1988.
(5) J. Mac Lean – Arbeidsconflicten in de periode 1813-1872. Gegevens uit het Kabinet des Konings. Blz 302 In: Tijdschrift voor sociale geschiedenis V (1979) blz 292-313
(6) Vincent Vrooland en Jeroen Sprenger- Dit zijn mijn Beren Een studie over de arbeidsverhoudingen tijdens de aanleg van het Noord Hollands kanaal. Blz 50. De brochure is op het internet te raadplegen. http://www.jeroensprenger.nl/Dit zijn mijn beren/index.html
(7) H.J. Prakke- Deining in Drenthe.

dinsdag 23 april 2019

Oproep Franse televisiezender France 24


Hieronder een oproep van de journalist Antoine Mouteau. De Fransen komen volgende week naar Groningen om daar reportages te maken over het leven in Nederland in het algemeen en Groningen in het bijzonder. Ook werklozen worden geïnterviewd.

In opdracht van de Franse internationale televisie omroep France 24 ben ik voor zondag 28, maandag 29 of dinsdag 30 april op zoek naar een werkzoekende, werkloze persoon in de buurt van Groningen die zou voor de camera twee of drie vragen willen beantwoorden over werkzoekend/werkloos zijn in Nederland.

Mij kunt u bereiken onder volgende nummer: +33608882508
Of per email: antoinemouteau@hotmail.com

Antoine Mouteau
Zelfstandig journalist
Journaliste indépendant
Dr Kuyperstraat 6Y
2514 BB 's-Gravenhage
Nederland


zondag 14 april 2019

#samenvoor14


#Samenvoor14

De FNV heeft het initiatief genomen voor een campagne en de opbouw van een sociale beweging om het wettelijk minimumloon van 9,82 euro bij een 38-urige werkweek te verhogen naar 14 euro. De campagne ging zondagmiddag van start in Rotterdam Zuid. Demonstranten verzamelenden zich op het Afrikaanderplein, middenin een van de armste wijken van ons land. Zij trokken naar de Kop van Zuid, waar ze een monument van het cijfer 14 onthulden op een bouwplaats waar het duurste appartement van Nederland zal worden gebouwd. De bouw gaat 15-20 miljoen euro kosten.

De actievoerders ageerden tegen de groeiende ongelijkheid tussen arm en rijk in Nederland die ze willen aanpakken. Het minimumloon, waar zo’n half miljoen werknemers voor moeten weerken, is de afgelopen decennia sterk achtergebleven bij de reele stijging van de gemiddelde lonen. Omdat het minimumloon achterblijft blijven ook de AOW en de bijstandsuitkeringen achter omdat ze gekoppeld zijn aan het wettelijk minimumloon. De stijging van het wettelijk minimumloon naar 14 euro moet deze onrechtvaardigheid compenseren.

De campagne gaat enkele jaren duren. Het onderwerp moet in 2021, het jaar van de verkiezingen, op de agenda staan en daarna moet het minimumloon van 14 euro worden ingevoerd.

Het is uitdrukkelijk de bedoeling dat het niet alleen een FNV campagne wordt, op basis van het principe van ‘community-organizing’ gaan actievoerders in verschillende steden de buurten in om huis aan huis met de mensen te praten. Er worden comité’s opgericht van leden en niet-leden van de FNV die behalve meedoen aan de campagne vanuit de nieuwe organisatiestructuren ook problemen dichtbij huis, in de lokale gemeenschappen en de buurten aan de orde kunnen stellen.

En kijk, verschillende economen zeggen in NRC-Handelsblad al dat de verhoging van het wettelijk minimumloon een goed idee is.

Piet van der Lende




vrijdag 5 april 2019

Utrechtse baanlozen hebben massaal schijt aan Flextensie-dwangarbeid

Linda Voortman, wethouder voor Groen Links in
Utrecht die de Flextensieconstructie verdedigt

Baanlozen in de gemeente Utrecht weigeren massaal mee te doen aan Flextensie. Via die uitbuitconstructie laten gemeenten baanlozen zonder loon en arbeidsrechten werken. Deelname aan het dwangarbeidproject gebeurt formeel op “vrijwillige” basis. Zo’n 99 procent van de Utrechtse bijstandsgerechtigden heeft zich ondanks de toch uitgeoefende druk niet aangemeld bij de koppelbaas Flextensie. Kennelijk zien ze geen heil in deelname, in deze tewerkstelling voor een fooi van 2 euro per uur, en schrijven ze zich dus niet in. Doorbraak eist dat de gemeente Utrecht en de uitbuiters van I-did nú stoppen met Flextensie!
Lees verder bij de bron.

zondag 22 april 2018

De Flextensie papers

Over het bedrijf Flextensie, dat werklozen met behoud van uitkering bij bedrijven tewerk stelt, is veel te doen geweest. Het bedrijf sluit contracten af met vele gemeenten. Met een beroep op de Wet Openbaarheid van Bestuur bij die gemeenten worden nu stukken over de ‘Flextensiecontructie’ gepubliceerd. Stukken van de gemeenten Utrecht, Zaanstad, Den Haag en Almere zijn al binnen. U kunt de documenten raadplegen op http://openbaarheid.nl/wob-resultaten/flextensie-2017/

constructie

Werklozen worden op flexibele basis ingezet in bedrijven. Baanlozen mogen zich ‘vrijwillig’ inschrijven en tot zes maanden lang zonder loon en arbeidsrechten werken voor bedrijven en organisaties. In de praktijk is het echter onduidelijk hoe vrijwillig die vrijwilligheid is. De inlenende werkgevers betalen een vast tarief van 12,50 euro per uur (zonder werkgeverslasten). De bijstandsgerechtigde moet het doen met een premie van en of twee euro per gewerkt uur en wordt nog altijd gecontroleerd en gedisciplineerd via het bijstandsregime. De gemeenten en Flextensie verdelen de buit die zij vangen van het tarief dat de inlenende werkgever betaalt.

Oproep

Hopelijk wordt in het kader van de openbaar wordende documenten duidelijk hoe Flextensie de gemeenten zover krijgt aan de constructie mee te doen, en wie er nou precies beter wordt van deze constructie. Dat zijn zo vragen naast vele andere. Daarbij zijn niet alleen bovengenoemde documenten belangrijk, maar ook de ervaringen van de deelnemers zelf zijn minstens zo belangrijk. Daarom is er een oproep je ervaringen te melden of informatie over de Flextensieconstructie te melden als je die hebt.

Heb jij gewerkt via Flextensie? Ben je benaderd om te werken via Flextensie? Ken jij iemand die bij Flextensie heeft gewerkt? Ken je bedrijven of organisaties die gebruik maken van Flextensie-baanlozen? Mail dan: dwangarbeid@doorbraak.eu.