Pagina's

dinsdag 25 juni 2013

Feitelijke afschaffing van bijstand voor sommigen

Het zogenaamde besluit van staatssecretaris Klijnsma vervat in een brief aan de Tweede Kamer over het feit, dat aanvragers van een bijstandsuitkering voortaan -na wetswijziging- eerst vier weken naar werk moeten zoeken voor ze in aanmerking komen voor een bijstandsuitkering roept veel reacties op. Ook de gemeente Amsterdam heeft nieuw flinks aangekondigd dat ze dat gaan invoeren.

Op zich hoeft de 4 weken termijn geen probleem te zijn. Op dit moment mag een gemeente of de sociale dienst er namelijk 8 weken over doen om iemand uiteindelijk een bijstandsuitkering toe te kennen. Voorzover wij het kunnen lezen, blijft dat zo. Dus die 4 weken wachttijd dat je naar werk moet zoeken valt binnen die 8 weken. En nu is het al zo, dat mensen minstens 4 weken op een beslissing en dus geld moeten wachten door het slechte functioneren van de sociale diensten. Een andere oorzaak dat mensen zolang moeten wachten is, dat bij de aanvragers op grond van bepaalde kenmerken een onderscheid wordt gemaakt tussen een 'groen spoor' en een 'rood spoor' waar het gaat om het risico van fraude. Mensen op een rood spoor moeten langer wachten, want er wordt een uitgebreider onderzoek ingesteld, dat tijd kost.

Na 4 weken kun je dan een voorschot aanvragen, als ze nog geen beslissing hebben genomen, maar wettelijk zijn ze dat niet verplicht. Dus er verandert wat dat betreft niet zoveel. Laat je niet foppen en denk niet dat die 4 weken op de 8 weken termijn komen. Dus ga als aanvrager niet denken: o, het duurt 12 weken, of: ik vraag maar niets na 4 weken, want ik moet eerst 4 weken naar werk zoeken. 

Er wordt wel in de berichtgeving gesuggereerd dat dit zo is. En dat is nu net het addertje onder het gras. Er is wel verschil met nu, na 4 weken moet je zelf op een bepaalde dag bellen dat je de aanvraag wil doorzetten en wat zie je in de praktijk, dat mensen dat vergeten en te laat bellen en dus opnieuw moeten aanvragen, en wederom 4 weken zoeken krijgen en dat is het gevaarlijke van deze regel. Dan krijg je in feite helemaal geen uitkering. En kunnen ze zeggen: ja, je krijgt het niet, maar je hebt er wel recht op, maar het ligt aan jou dat je het niet op tijd hebt aangevraagd en doorgezet.Vandaar dat de invoering van de maatregel voor jongeren zo succesvol was.

maandag 24 juni 2013

Een tijdbom onder het werken met behoud van uitkering. Centrale Raad van Beroep spreekt uit dat onbetaalde werkzaamheden in dit geval op loon waardeerbare activiteiten zijn en dat in dit specifieke geval loon betaald had moeten worden.

CRvB 19 juni 2013, CA3775 WW: het onbetaalde werk bij Bureau Sociaal Raadslieden in Veldhoven leidt tot verlies van de status van werknemer CRvB

samenvatting: “Verlies van werknemerschap en WW-recht voor het aantal uren dat appellante werkzaamheden verricht. Het BSR is een ideële instelling waarvan de uitvoerende werkzaamheden worden verricht door onbetaalde medewerkers, die werkzaam zijn voor een per medewerker overeengekomen aantal uren per week en volgens een vooraf vastgesteld rooster. De werkzaamheden zijn van juridisch-adviserende aard en worden gecoördineerd door een betaalde kracht. De rechtbank heeft uit de aard van de werkzaamheden en de structuur waarbinnen die bij BSR plaatsvinden terecht afgeleid dat dit werkzaamheden zijn die tot het verlies van werknemerschap leiden. Appellante zou weliswaar geen loon ontvangen voor het werk bij BSR, maar dat neemt niet weg dat voor de werkzaamheden die zij zou gaan verrichten in het maatschappelijk verkeer, dat wil zeggen buiten het verband van BSR, een beloning mag worden verwacht.”

Commentaar

Dit lijkt mij een vergelijkbare sitatie als bij de formulierenbrigade en bij de ombudsteams, die nu worden opgericht blijkbaar.

Piet van der Lende

zaterdag 22 juni 2013

Edenaren in de Bijstand, kom met je verhaal!

Edenaren in de Bijstand, kom met je verhaal!
20-06-2013 13:45
LEZERSNIEUWS Door: Ellen Janssen
1 reactie

Geplaatst in Edestad.nl waar je ook kunt reageren.

Op mijn 53e is het ondanks veel pogingen nog niet gelukt om een baan te vinden. Dus ben ik in de bijstand beland. Dat is nooit makkelijk geweest, je doet het bepaald niet voor je plezier. Maar door alle bezuinigingen wordt het nu zo langzamerhand onmogelijk om nog rond te komen.
Bovendien heeft de gemeente de meeste ‘extraatjes’ die het nog draaglijk maakten, afgeschaft. Zoals de witgoedregeling, bijzondere bijstand e.d. De langdurigheidstoeslag is opgeschoven van 3 naar 5 jaar. Mensen worden nu ineens geacht alles ‘uit eigen middelen’ te kunnen betalen.

Het huidige beleid van de gemeente Ede is keihard. Mensen worden bijvoorbeeld gedwongen om niet-passend werk te accepteren, zonder dat ze er een cent voor betaald krijgen. Ze krijgen zelfs geen vergoeding voor reiskosten of kinderopvang.
Bovendien zijn sommige vormen van werk duidelijk verdringing van betaalde arbeid, zoals werken voor PostNL. (Leuk voor de Edese belastingbetaler om te weten: u draagt dus zonder het te weten financieel bij aan dit bedrijf.)

Het is hard nodig dat de mensen die hierdoor getroffen worden hun mond opendoen. Ook het FNV en de Bijstandsbond willen hun verhalen graag horen. Zij zeggen: ‘Mensen in de bijstand komen te weinig met hun ervaringen naar voren, vaak uit angst. Maar als zij hun mond houden, kunnen wij ook niets doen’.

Dus: kom alsjeblieft met je verhaal, zodat we samen invloed kunnen uitoefenen op het huidige beleid! Als je je mond houdt, kan de gemeente gewoon haar gang blijven gaan. Dan kun je erop rekenen dat het allemaal nog veel erger gaat worden!
Je kunt je verhaal aan mij mailen: ellenjanssen26@gmail.com. Via de mail kun we, als je dat wilt, ook telefonisch contact hebben (voor jou kosteloos). Je blijft gegarandeerd anoniem!

Ik wil van de verhalen een zwartboek maken, en dat aan vertegenwoordigers van de gemeente aanbieden. Zoals de wethouder, mw. Ligtelijn.

woensdag 19 juni 2013

Oproep clientenraad Utrecht tegen werken met behoud van uitkering

Beste mensen,

De gemeente Utrecht heeft onzalige plannen om mensen met een uitkering aan het werk te zetten voor een uitkering. Nu al worden mensen gedwongen om papier te gaan prikken voor een bijstandsuitkering.
De Kliëntenraad protesteert daartegen.

Kom ook naar het stadhuis op dinsdagavond  25 juni en ga in gesprek met de gemeenteraad.

Als u mee wilt praten kunt u zich via het aanmeldformulier op de site www.utrecht.nl/raadsinformatieavond aanmelden, tot uiterlijk een dag van tevoren.

Het definitieve tijdstip van de bijeenkomst is nog niet bekend. Vanaf een week voor de raadsinformatieavond staan het volledige programma en de bijbehorende stukken op internet; http://www.utrecht.nl/smartsite.dws?id=339855.

Met vriendelijke groet,
Joop de Ram

Citaat uit onze brief aan de gemeente:

´Wat is het nieuwe vooruitzicht dat de re-integratieverordening biedt? Beschouw het perspectief dat het College aan mensen ouder dan 45 jaar in de bijstand biedt: 4 maanden werktraining; 6 maanden zonder loon bij een werkgever en daarna 4 jaar werken voor een uitkering. Is dit waar het Collegeprogramma van Groen Links, PvdA en D66 zo vlak voor de verkiezingen een onverwachte wending neemt?
De beloning voor het werk voor een uitkering deugt niet en het werk deugt niet voor iedereen.
Tijdens gesprekken met mensen, die nu al op basis van een participatiecontract zes maanden lang papier prikken en vuilnisbakken legen in de parken,  vergeleken de papierprikkers hun “werk voor de uitkering” met “de taakstraf”. Taakgestraften zijn beter af zeggen de papierprikkers. Want een taakstraf duurt minder lang. Het werkzoekende volk voelt zich dus gestraft en genadeloos aan het werk gezet. De knoet gaat er over. Ze krijgen een trap onder de kont. Hup, aan het werk. Kan dat zomaar? Wil de gemeenteraad dit? Aan scholing wordt geen tijd meer verspild. Vacatures krijgen de papierprikkers niet aangeboden. Arbobeleid ontbreekt. Hulp bij solliciteren is niet meer aan de orde. In geval van beslag op de uitkering is er geen bedrijfsmaatschappelijk werk dat de papierprikkers bijstaat. Het meest linkse College van Nederland haalt rechts over rechts in en drijft werkzoekenden van de vluchtstrook af. Armoe troef.”

donderdag 13 juni 2013

Loonvordering instellen, waard om nader te onderzoeken bij werken met behoud van uitkering.


Gisteren was een Haagse straatveger in het nieuws, die nu met behoud van uitkering de straten moet gaan vegen terwijl hij dat eerst gedaan heeft tegen een loon. En vandaag staat in het dagblad de Limburger, dat werklozen een half jaar lang de verf van de 3500 lantaarnpalen in de gemeente Roermond moeten afkrabben, ook met behoud van uitkering. De lantaarnpalen worden daarna geschilderd door een schildersbedrijf. 

In deze en andere situaties, waarin er sprake lijkt van reguliere arbeid,  lijkt het zinvol, een loonvordering in te stellen. De Bijstandsbond onderzoekt momenteel, of dit in een aantal situaties mogelijk is. Waarschuwing vooraf: ga niet zomaar een brief schrijven, maar raadpleeg eerst een deskundige arbeidsrecht advocaat.

 Als je werkgever je loon niet of te laat uitbetaalt, dan kun je zo’n loonvordering bij de kantonrechter instellen. Hiervoor is geen advocaat verplicht, maar het lijkt dus wel verstandig om er een te nemen, die gespecialiseerd is in arbeidsrecht. Je moet eerst een schriftelijk verzoek bij je werkgever indienen om loon uit te betalen. Krijg je hierop geen reactie, dan kun je dus bij de kantonrechter die loonvordering instellen. De kantonrechter beslist dan of er wel of geen loon moet worden uitbetaald. Afgezien van het loon heb je indien de kantonrechter het toewijst, ook nog recht op een wettelijke verhoging en een wettelijke rente. De wettelijke verhoging is een boete die de werkgever moet betalen voor elke dag dat hij te laat loon uitbetaalt. Maar het zou in het kader van dit artikeltje te ver voeren, dit allemaal uit te werken.

Het mooie is, dat je een loonvordering ook kunt instellen, als je een tijdje geleden met behoud van uitkering hebt gewerkt. Je aanspraak op achterstallig loon verloopt namelijk pas na vijf jaar. Wel is het mogelijk die termijn van vijf jaar te stuiten. Je maakt dan binnen vijf jaar schriftelijk kenbaar dat je nog steeds aanspraak wilt blijven houden op achterstallig loon.

In welke situaties kun je nu een loonvordering instellen?

  • ·         Je bent verplicht persoonlijk arbeid voor je werkgever te verrichten. Als je je zonder toestemming van je werkgever door iemand anders kunt laten vervangen, dan is er geen sprake van een arbeidsovereenkomst. Daarnaast moet de arbeid voor de werkgever van reële economische waarde zijn. Een stage wordt dus niet gezien als arbeid. Het gaat hierbij vooral om het leerproces van de stagiair en dit levert voor de werkgever geen reële arbeidsprestatie op. Er is dan ook geen sprake van een arbeidsovereenkomst.
·    In dit verband wijs ik op een recent krantenbericht. In de Metro van gisteren staat een artikel over iemand die werkt met behoud van uitkering met de volgende zinsnede. Mevrouw Petros, die sinds 2006 in de bijstand zit, werkt nu acht maanden vrijwillig als baliemedewerkster bij Participatiecentrum Pit 010 in Charlois. Ik ben heel blij dat ik hier werkervaring op kan doen , vertelt ze. Ik help vrouwen die hier komen met het invullen van aanmeldingsformulieren, bijvoorbeeld voor de computerof fietslessen. Ik neem de telefoon aan en doe administratieve klusjes. Het participatiecentrum is blij met vrijwilligers als mevrouw Petros. Zonder mensen als mevrouw Petros kan dit centrum niet draaien , zegt participatiemakelaar Yentl van Heest. Aan de ene kant neemt ze ons werk uit handen door te helpen met de formulieren en de telefoon aan te nemen, aan de andere kant leert ze zelf beter Nederlands en doet ze werkervaring op. Er lijkt hier te worden erkend, dat er sprake is van een economisch belang om mevrouw Petros in te zetten. Verzamel dus ook zoveel mogelijk materiaal over het project waarin je werkt, ook als de projectleiders en zo in de publiciteit komen. Dit kun je later gebruiken als bewijs dat er sprake is van een economische waarde. 

  • ·         Er is sprake van een gezagsverhouding. Hiermee wordt bedoeld dat er sprake is van een hiërarchische relatie tussen jou en je werkgever: je bent verplicht de opdrachten of aanwijzingen van je werkgever op te volgen. Hij kan bijvoorbeeld je werktijden bepalen of je verplichten je aan het opgestelde ziekteverzuimprotocol te houden. Dat er sprake is van een gezagsverhouding wil niet meteen zeggen dat je geen grote vrijheid kunt hebben bij het uitvoeren van je werkzaamheden.
Is aan bovenstaande voorwaarden voldaan, dan moet de werkgever je loon uitbetalen in ruil voor het werk dat je doet. Meestal is dat een geldbedrag, maar soms kan een gedeelte van het salaris bestaan uit 'loon in natura', zoals kost en inwoning of gratis maaltijden. Onkostenvergoedingen en fooien van klanten zijn wettelijk gezien geen loon.

Werk je drie maanden achter elkaar ten minste 20 uur per maand voor een ander, dan is er wettelijk gezien sprake van een arbeidsovereenkomst. Je werkgever moet je dan minstens het minimumloon betalen en hij mag je alleen volgens de regels van het ontslagrecht ontslaan. Is je werkgever het hier niet mee eens, dan moet híj bewijzen dat je geen arbeidsovereenkomst hebt.

Zorg dat je terwijl je een loonvordering instelt, gewoon doorgaat met het werk en geen werkweigering pleegt. Ze kunnen je dan niet korten op je uitkering, want je voldoet aan alle eisen die aan je gesteld worden.
Een knelpunt kan nog zijn, dat verschillende partijen naar elkaar verwijzen en zeggen ik ben niet de werkgever, bij mij moet je niet zijn, het is die ander. Met behulp van een advocaat kun je je dan echter op het standpunt stellen, dat het niet aan jouw is om te bepalen wie nu precies de formele  werkgever is. Let op! Dit zijn slechts de hoofdregels. Raadpleeg dus een advocaat arbeidsrecht.

Verf van lantaarnpalen afkrabben met behoud van uitkering. Loonvordering instellen!

Blijkens een bericht in het dagblad de Limburger van vandaag moeten werklozen in Roermond vanaf nu tot oktober verf van lantaarnpalen afkrabben. Daarna krijgen de lantaarnpalen een nieuw likje verf. Het zou 3500 lantaarnpalen betreffen. De lantaarnpalen worden geschilderd door schildersbedrijf Munsterman uit Herten.  Een van de werklozen zegt dat je met een groepje van 4 werklozen zo'n 20 lantaarnpalen per dag afkrabt. Een geinterviewde werkloze en projectleider Robert Paumen zijn positief over het project. Ze zeggen erg blij te zijn dat ze weer werk hebben en dat het best leuk werk is. Je bent buiten en je hebt veel aanspraak in de buurt. 'Binnen zitten is niks voor mij' zegt Hasana Yamani. 'De mensen krijgen een vast dagritme, de opstart naar betaald werk' zegt de projectleider.

Opvallend is, dat een deel van de werklozen blijkbaar een loon gaat krijgen op basis van social return contracten en een deel niet. Die moet met behoud van uitkering werken. Terwijl ze precies hetzelfde werk doen. Weer een duidelijk voorbeeld van verdringing van betaalde arbeid. Het betreft gewoon reguliere arbeid, die gewoon loon moet opleveren. De gemeente en het schildersbedrijf verdienen aan de inzet van werklozen met behoud van uitkering en het uitzicht op een betaalde baan lijkt ook hier ver te zoeken. Het is niet waarschijnlijk dat het schildersbedrijf al die werklozen in dienst neemt, als ze er niet meer extra aan kunnen verdienen en nu met de malaise in de bouw is een baan in de bouw voor de werklozen ook niet waarschijnlijk. Of de werklozen over een half jaar nog zo tevreden zijn als nu valt te betwijfelen.

De kans dat de werklozen gelijk krijgen voor de rechter als ze een loonvodering instellen lijkt in dit geval, evenals bij de Haagse straatveger van gisteren, erg groot. Het is dus regulier werk, met alle kenmerken van de verhouding werkgever-werknemer.




woensdag 12 juni 2013

22 en 23 juni in Leiden en Amsterdam: bijeenkomst met Berlijnse activisten over de werklozenstrijd


In het weekeinde van 22 en 23 juni komen op uitnodiging van Doorbraak twee activisten van de Berlijnse groep Für eine linke Strömung (FelS) vertellen over de strijd van werklozen en flexwerkers in Duitsland. Tijdens bijeenkomsten in Leiden en Amsterdam worden met de FelS-leden ervaringen uitgewisseld over onderzoek naar en actie tegen dwangarbeid en andere disciplineringsmaatregelen waarmee bijstandsgerechtigden worden geconfronteerd.


Bijeenkomst met FelS-activisten
Zaterdag 22 juni, vanaf 20:00 uur, inloop vanaf 19:30 uur
Middelstegracht 38, Leiden
Evenement op Facebook

Bijeenkomst met FelS-activisten
Zondag 23 juni, ​vanaf 14:00 uur
Bilderdijkstraat 165-f, Amsterdam
Evenement op Facebook

Doorbraak organiseert de bijeenkomsten in het kader van haar al twee jaar lopende campagne tegen dwangarbeid. In 2012 hebben we in dat verband twee bijeenkomsten georganiseerd met werklozen-activisten van de Parijse groep Résistance au Travail Obligatoire (RTO). Nu hebben we leden van FeLS gevraagd om te komen praten over hun strijd tegen het Jobcenter in de Berlijnse wijk Neukölln. Het is de bedoeling om tijdens de bijeenkomsten ideeën en inspiratie op te doen voor de strijd van werklozen in Nederland. Daarbij komen vragen aan de orde als:
  • Wat is militant actie-onderzoek en hoe doe je dat?
  • Hoe leg je contacten met werklozen en hoe bouw je vertrouwen op?
  • Op welke manieren kun je mensen aan de onderkant van de samenleving organiseren?
  • Welke problemen kun je verwachten in de strijd tegen dwangarbeid voor uitkeringsgerechtigden en hoe kun je die oplossen?
De strijd tegen dwangarbeid voor bijstandsgerechtigden is in 2013 flink opgelaaid. In allerlei steden, waaronder Vlissingen, Eindhoven, Leiden en Amsterdam, komen dwangarbeiders in actie en maken ze zich sterk om hun collectieve belangen te behartigen. Het is hoog tijd om meer te leren van de ervaringen in het buitenland, waar al vaker campagnes zijn gevoerd tegen dwangarbeid, ook wel “work first” geheten. Met het FeLS-weekend van 22 en 23 juni hoopt Doorbraak een bijdrage te leveren aan de opbouw van een bredere beweging tegen dwangarbeid.
FelS is begin jaren negentig opgericht naar aanleiding van een maandenlange discussie over het functioneren van de autonome beweging. Die discussie, ook wel bekend onder de naam “Heinz Schenk Debatte”, is terug te lezen in een brochure die in 1995 ook in het Nederlands vertaald is. FelS was jarenlang actief in de MayDay-beweging, vooral bekend van de grote 1 mei-demonstraties van onder meer flexwerkers. Die beweging riep op tot zelforganisatie, maar in de praktijk gebeurde daar weinig mee. De activisten van FelS besloten er daarom zelf maar mee te beginnen, en daarbij aan te sluiten bij hun eigen dagelijkse ervaringen als werklozen en arbeiders aan de onderkant van de samenleving. Doorbraak heeft met het artikel “Militant onderzoek en organizen van werklozen in Berlijn” eerder al een beeld gegeven van de theorie en de praktijk van FelS rond het Jobcenter in Berlijn-Neukölln. Verder hebben we het interview “We wilden de rollen een keer omdraaien” vertaald, waarin een FelS-lid vertelt over de protestactie “Liever couching dan coaching”. Het eveneens door ons vertaalde artikel “Duitsland: militant onderzoek bij het Jobcenter in Berlijn Neukölln”, geschreven door FelS zelf, geeft nog meer inzicht in de visie en de manier van werken van de groep.

Harry Westerink

Haagse straatveger doet het werk nu met behoud van uitkering. In Apeldoorn worden machines weer vervangen door straatvegers.

Woensdag 12 juni is wat mij betreft de dag van de Haagse straatveger. Er staan vandaag reportages in verschillende edities van het Algemeen Dagblad, waaruit het volgende blijkt.
Door bezuinigingen verloor Hagenaar Harry (53) 3 jaar geleden zijn baan als straatveger. Nu hanteert hij als werkloze opnieuw de bezem en de prikker, in ruil voor een bijstandsuitkering. ,,Ik krijg 400 euro per maand minder dan vroeger, verzucht hij. ,,Ik voel me uitgebuit, als een slaaf.

De Hagenaar begrijpt er niets van dat hij geen gewoon contract kan krijgen, zoals destijds. ,,Ik doe precies hetzelfde werk, werk dat hoognodig moet worden gedaan in de stad. Dan wil ik daar ook net als voorheen naar worden betaald.

De Haagse wethouder Henk Kool (PvdA, sociale zaken) benadrukt dat er geen sprake is van een tegenprestatie voor de bijstand. ,,Dit zijn re-integratietrajecten, zegt zijn woordvoerder. ,,Het is goed dat werklozen werkritme en -ervaring opdoen. 

,,Ik dacht dat ik gek werd toen ze me dat vertelden,'' reageert Harry. ,,Werkervaring opdoen? Ik heb dit werk toch al jaren gedaan?''

Eind dit jaar zullen 400 Haagse bijstandsklanten aan het werk zijn in buurtservicteams die de stad schoonmaken. De politiek reageert verschillend. Kamerlid Sadet Karabulut wil dat de staatssecretaris ingrijpt. Gemeenteraadsleden van de VVD en CDA benadrukken dat het toch zo goed is, werken met behoud van uitkering. De PvdA reageert met: het moet in de tijd beperkt zijn dat je dit doet, en het moet een duidelijk reintegratiedoel hebben. Nou daar kun je lang over discussieren, wat dat is, een reintegratiedoel. Uit het verhaal hierboven blijkt, dat het noemen van een reintegratiedoel wordt misbruikt door de gemeenten om mensen regulier werk te laten doen.  Reintegratie als dekmantel voor dwangarbeid. Dus hoe wil je dat als gemeenteraadslid structureel controleren? De SP en de Haagse Stadspartij zijn tegen het werken met behoud van uitkering op deze manier. 

Ook in Apeldoorn worden nu straatvegers met behoud van uitkering ingezet. Het gaat om een project van gemeente en afvalbeheerder Circulus. De vier straatvegers worden eerst een half jaar met behoud van uitkering ingezet en zouden dan een contract van een jaar moeten krijgen. Afvalbeheerder Circulus kan door het inzetten van de vier straatvegers het machinaal vegen in de binnenstad van Apeldoorn tot zaterdag beperken. Daardoor zijn ze goedkoper uit en kost het aannemen van de vier straatvegers voor een jaar de ondernmer geen geld. Men spreekt in de gemeente Apeldoorn in dit verband van 'sociaal ondernemerschap'. De straatvegers zullen met speciale handkarren door de week zichtbaar aan het werk zijn en het gebied in en rond het voetgangersdomein vrijhouden van zwerfvuil, blad, bloesem en onkruid. Een gebied dus, dat tot nu toe vooral machinaal werd geveegd.
 Het straatveegteam staat onder leiding van een leermeester en zal tussen het publiek bezig zijn met handkarren waarop twee containers en een prullenbak zijn geplaatst. Het afval wordt dus direct gescheiden. Naar verwachting zal het reinigingsteam een positief effect hebben op het voorkomen en bestrijden van zwerfvuil. Ook geeft het team door wanneer er zaken gerepareerd moeten worden. Regulier werk dus, dat eerst met behoud van uitkering gedaan wordt en daarna ene jaarcontract dat wel niet verlengd zal worden want dan gaat het de ondernemer geld kosten. En het is werkverschaffing. Er zijn machines, die het werk kunnen doen maar men laat het door werklozen doen met behoud van uitkering. Citaat van de website van Circulus: 'Het handmatig vegen past goed in het beleid van Circulus, dat zich als duurzaam dienstenbedrijf steeds meer richt op het bevorderen van een sociale economie, met werkgelegenheid voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt'. Dus werk wat door machines kan worden gedaan nu door werklozen laten doen, is dat sociaal?
Lees ook het volgende bericht op hun website.



dinsdag 11 juni 2013

Studie haalt liberaal dogma neer: Werklozen activeren doet werkloosheid níet dalen

Van de website van de PvdA Belgie: naar aanleiding van de discussie over werken met behoud van uitkering is een hot item of de maatregel niet leidt tot verdringing op de arbeidsmarkt. Een Amerikaanse studie bevestigt dat beeld.

“Activeren” is de jongste jaren het toverwoord in het werkgelegenheidsbeleid. Bedoeling is om mensen zonder werk “actief te maken”, zodat ze gemakkelijker werk vinden, hen naar een beroepsactiviteit “begeleiden”. Een studie maakt brandhout van die redenering.

Daniel Zamora

“Activering” van werklozen is niet meteen een goed idee bewijst een onderzoek van Esther Duflo, een econome aan het befaamde Massachusetts Institute of Technology (MIT)1. De resultaten zijn solide. Duflo en haar team onderzochten het effect van het werkgelegenheidsbeleid in Frankrijk. Ze wilden weten of mensen wel degelijk opnieuw aan het werk gaan dankzij de begeleidingsmaatregelen. Tot nu toe leken de economische publicaties er eerder op te wijzen dat die maatregelen hun doel echt bereiken. Met “begeleiding” zouden werklozen wel degelijk opnieuw werk vinden. In al die studies zat echter één grote leemte. Geen enkele studie hield rekening met potentiële “verschuivingseffecten”.

Het nieuwe onderzoek toont aan dat de positieve gevolgen voor de begeleide werkzoekenden ten koste gaan van de niet-begeleide werklozen die het automatisch nog moeilijker krijgen om werk te vinden. Het staat letterlijk zo in de publicatie van het onderzoek. “Het begeleidingsprogramma heeft inderdaad positieve gevolgen” vergeleken met diegenen die geen begeleiding kregen, maar “dit effect is gedeeltelijk toe te schrijven ten nadele van andere werknemers, in het bijzonder in sectoren met lage lonen”2. Vanuit dit oogpunt is het belangrijkste effect van dit soort programma’s dat de gevolgde werknemers “sneller werk vinden” maar dat ze tegelijk tot gevolg hebben dat het andere werknemers “meer tijd zal vragen om werk te vinden”.3 Ten slotte bewijst dit onderzoek ook dat na twaalf maanden de “positieve” effecten compleet verdwenen zijn.

De publicatie van dit onderzoek komt er op een ogenblik dat “activering” opnieuw “in” is bij politici. Onze eigenste minister van Werk, Monica De Coninck (sp.a), is er zo eentje die vindt dat je uitkeringsgerechtigden eens goed “bij de kraag” moet vatten, dan vinden ze wel werk!
“Productieven” tegenover “niet-productieven”

De Britse premier David Cameron is van hetzelfde slag. Als uitleg voor een nieuwe hervorming van het sociaal systeem in Groot-Brittannië, waarbij men het bedrag van de werkloosheidsuitkeringen wil beperken, zei Cameron dat het stelsel vandaag “voor sommigen de keuze voor een bepaalde manier van leven is geworden”4. De door hem verdedigde veranderingen zijn er dan ook op gericht om de “rechtvaardigheid” te herstellen in een stelsel, dat straft “wie hard werkt” en beloont wie zich “nestelt in de afhankelijkheid”.

Dat soort redeneringen overheerst vandaag, de belichaming van een algemene tendens in Europa waarbij het gemeengoed is geworden om de werkers “die vroeg opstaan” op te zetten tegen de “bijstandtrekkers”, “productieven” tegen “niet-productieven”, en dit om hervormingen, gericht op besparingen, en stijgende ongelijkheid beter te verantwoorden.

Het besluit van de onderzoekers van het MIT is duidelijk. Hun resultaten zouden het enthousiasme moeten temperen van al die politici in Europa die zich blijkbaar meer zorgen maken over hun ideologie dan over de echte resultaten van de beleidsprogramma’s die ze opzetten.

1. Bruno Crépon, Esther Duflo, Marc Gurgand, Roland Rathelot, Philippe Zamora, Do Labor market policies have displacement effects ? Evidence from a cluster randomized experiment, The quarterly journal of economics, 2013, 531-580
2. Ibidem, p. 577
3. Ibidem
4. www.lesoir.be, 07 april 2013

maandag 10 juni 2013

Steeds meer initiatieven op facebook

Op Facebook ontstaan steeds meer initiatieven tegen dwangarbeid, beschrijving van misstanden in gemeentelijke werkprojecten en overzichten van discussies over werken met behoud van uitkering. Ik tel er nu minstens vier

Maak van vrijwilligerswerk geen verkapte vorm van slavernij

Meldpunt misstanden uitkeringen

Ervaringen WWB WSW reïntegratie Zuid-Oost Friesland

Facebook pagina actie comite Dwangarbeid Nee

Er zijn op facebook ook pagina's te viden van acties in andere landen

Welfare uncut (Bradford) in Engeland. Tegen dwangarbeid voor uitkeringsgerechtigden in dat land

Aanvullingen volgen.






zondag 9 juni 2013

Oproep in Frankrijk. Werklozen en mensen die precaire arbeid verrichten, laten we marcheren voor onze rechten!


Inleiding.

In Frankrijk hebben werklozenorganisaties initiatieven genomen tot het voeren van acties gezien de explosieve stijging van de werkloosheid in dat land. Onderstaande tekst werd 6 juni gepubliceerd op de website van het initiatief en die heb ik vertaald. De vertaling klopt behoorlijk, denk ik, maar ik ben geen professionele vertaler Frans-Nederlands. De tekst vereist hier en daar wel enige kennis over de geschiedenis van de werklozenbewegingen in Europa, in het bijzonder in Frankrijk, en over de actuele politieke situatie in Frankrijk met betrekking tot de bestrijding van de werkloosheid. Ik heb ervoor gekozen hier en daar een toelichting te geven in voetnoten en de originele tekst zoveel mogelijk intact te laten. Ik hoop dat ik de tijd kan vinden om af en toe over de actie te berichten. Dit aan de hand van de website van de actievoerders.

Piet van der Lende

Test van het persbericht.

Van 10 juni tot en met 6 juli organiseren de associaties van werklozen in Frankrijk twee marsen door het land om de situatie van de werkzoekenden meer zichtbaar te maken. 80 jaar na de eerste grote marsen van werklozen in 1933 en 16 jaar na het appel van Florence waar de lancering plaatsvond van het plan vanuit heel Europa werklozen naar Amsterdam te laten marcheren staan nieuwe marsen op de agenda. [A] Na een proloog van 10 tot 13 juni op het eiland La Reunion, waar het werkloosheidspercentage bijzonder hoog is, gaan op 17 juni twee marsen vertrekken in Montpellier en Haguenau. [B]
20 juni, de dag waarop de sociale conferentie zal worden gehouden waarvoor de associaties van werklozen niet zijn uitgenodigd, zal gekenmerkt worden door een feestelijke actie in een twintigtal steden. [C] De marcheerders komen na verschillende steden aangedaan te hebben op 16 juli in Parijs aan. Daar zal een zwartboek, dat tijdens de marsen wordt samengesteld aan de hand van de verhalen,  overhandigd worden aan Jean-Marc Ayrault. Jean-Baptiste Willaume, een van de medewerkers van de MNCP, zegt:  ‘als Ayrault het zwartboek niet in ontvangst wil nemen, dan reserveren we op het Place de Stalingrad in Parijs een lege stoel voor hem’.

Een appel op bewustwording in de ernstige situatie.

Het initiatief voor de marsen is op 13 april in Saint-Dizier gelanceerd tijdens het congres van de MNCP en het initiatief wordt mede georganiseerd door twee andere associaties van werklozen, AC! en Apeis. Verder door de daklozenorganisatie Recht op Huisvesting (Droit aux logement) en door twee vakbonden, de FSU en Solidaires. [D] Met een principieel doel: de stem van de werklozen hoorbaar maken tegenover de regering en de sociale partners. De bewustwording over de ernst van de situatie moet bij hen worden gestimuleerd. De aanleiding voor het initiatief wordt gemarkeerd door de opffering van een werkzoekende uit Nantes op 13 februari zegt Jean-Baptiste Willaume. Terwijl het aantal werkzoekenden het record van 1997 gepasseerd is, zijn de zaken nu ook veel ernstiger dan vroeger want de mazen in het net van de sociale bescherming zijn veel groter geworden voegt  Malika Zediri, van Apeis daaraan toe.

De terugkeer naar een politiek van verlagen van uitkeringen zou catestrofaal zijn.

Vandaag de dag, preciseert Noël Daucé, vakbondsman van de FSU, krijgt meer dan een op de twee werklozen geen uitkering en het aantal werklozen dat wordt uitgetrokken uit de werkloosheidsuitkering explodeert. In deze context zou de terugkeer naar een politiek van de verlagingen van de uitkeringen, zoals de Medef vraagt, catestrofaal zijn. [E]
Om deze ontwikkeling het hoofd te bieden, vraagt de nieuwe samenwerking van werklozenorganisaties in een collectief  behalve een reductie van de werkweek tot 32 uur, een substantiele verhoging van de sociale minimumuitkeringen en de oprichting van een sociaal noodfonds. Daarnaast wil het collectief een ‘drastische hervorming van de werkloosheidsverzekering’.

Geschreven door Nathalie Birchem



[A] In 1997 vond een top van Europese regeringsleiders plaats in juni. Werklozenorganisaties uit heel Europa maar met name uit Frankrijk grepen deze gebeurtenis aan om op Europees niveau aandacht te vragen voor de werkloosheid. Daarvoor werd het Europees netwerk  de ‘Euromarsen tegen werkloosheid, armoede en sociale uitsluiting’ opgericht. Vanaf april werden vanuit vele landen in Europa marsen naar Amsterdam georganiseerd. Daar werd vervolgens tijdens de Europese top een demonstratie gehouden waaraan 50.000 mensen uit heel Europa deelnamen. Zie voor de verdere geschiedenis van de Euromarsen een korte beschrijving en de geschiedenis van de Euromarsen in de beginperiode. De website van de Euromarsen bevindt zich hier.

[B] La Reunion is een eiland in de Indische Oceaan bij Madagaskar dat bij Frankrijk hoort. Montpellier ligt vlakbij de Midellandse Zee. Haguenau ligt in de Elzas.  

[C] De sociale conferentie die hier genoemd wordt betreft het overleg ‘grote conferentie voor werk’ die de Franse regering onder leiding van Jean-Marc Ayrault heeft gelanceerd en waaraan behalve de regering zelf  uitvoeringsorganisaties van de sociale zekerheid, grote vakbonden en werkgeversorganisaties deelnemen. Men wil alles bespreken. Er worden 6 ronde tafelconferenties georganiseerd op 20 en 21 juni. Een van de ronde tafels is gewijd aan de Europese dimensie. De andere gaan over de gepensioneerden, werkgelegenheid en scholing, de omstandigheden van een leven in arbeid, de taak en plaats van de openbare diensten en de beroepen van de toekomst.

[D] Frankrijk kent sinds jaar en dag verschillende associaties van werklozen. In de eerste plaats Action Chomage (AC) een actienetwerk opgericht tijdens de grote acties van werklozen in 1995 en 1996. Daarnaast de Mouvement des Chomeuers et Precaires (MNCP) die is opgericht in 1986. Apeis is opgericht in 1987. De Union synicale Solidaires is een progressieve militante vakcentrale die in de negentiger jaren van de vorige eeuw naar aanleding van acties in de Franse industrie is opgericht. De FSU is de ‘Federation Syndicale Unitaire’ een vakbond van de publieke sector.  

[E] De Medef is de grootste organisatie van werkgevers in Frankrijk.

zaterdag 8 juni 2013

Ook het actie comite Dwangarbeid Nee deed mee aan de landelijke demonstratie tegen ontslagen in de zorg

Spandoek van het actiecomite Dwangarbeid Nee bij aankomst in het Oosterpark
Vandaag werd in Amsterdam de landelijke demonstratie gehouden tegen ontslagen in de zorg, georganiseerd door de ABVA/KABO. Ook het actiecomite Dwangarbeid Nee deed mee. In veel gemeenten gaan stemmen op van politici die zeggen dat de werklozen mooi met behoud van uitkering het werk van de ontslagen thuiszorgmedewerkers kunnen gaan doen. Dat is lekker goedkoop. Zo wordt iedereen gepakt, de ontslagen thuiszorgmedewerkers en de werklozen, die tot in lengte van dagen onder een bijstandsregiem zonder perspectief op beter het werk in de thuiszorg moeten gaan doen. Eigenlijk zijn alle politieke partijen in Den Haag tegen verdringing van bestaande betaalde arbeid door werken met behoud van uitkering, maar staatssecretaris Klijnsma weigert bij de gemeenten in te grijpen. Ze zegt dat gemeenten beleidsvrijheid hebben en zelf maar moeten bepalen wat het beleid moet zijn. Wel gaat ze een onderzoek laten instellen naar praktijken van werken met behoud van uitkering. Hier enkele foto's van de demonstratie, die ongeveer 5000 mensen trok.


Zorg geen markt. 
Terug naar de 19e eeuw?

Kop van de demonstratie kort na de start in de Csaar Peterstraat



vrijdag 7 juni 2013

Aan de bak voor je bijstanduitkering, een goed idee of niet?

Van de website Univers Online, onafhankelijke website van Tilburg university.

Als het aan de VVD ligt worden bijstandontvangers verplicht tot een tegenprestatie. Sneeuwschuiven voor een uitkering, een goed idee of niet? Univers vroeg het aan Ronald Dekker, arbeidseconoom aan Tilburg University.




Iedere werkloze aan de bak voor een bijstandsuitkering. Als het aan VVD-kamerlid Sjoerd Potters ligt wordt dit binnenkort realiteit. Gemeenten moeten bijstandontvangers verplichten om te werken voor hun uitkering. Nu is het nog zo dat gemeenten zelf mogen beslissen of ze mensen in de bijstand om een tegenprestatie vragen.

Deze week sprak werknemersvereniging FNV zich stevig uit tegen de plannen van de VVD. Uit onderzoek zou blijken dat gemeenten bijstandontvangers het werk van betaalde krachten laten doen. Mensen worden soms maandenlang vier dagen per week onder hun niveau aan het werk gezet. Bij weigering worden ze gekort op hun uitkering.

Vernederend, vindt de FNV. En dat niet alleen. Ook economisch gezien haalt het niks uit. Er verdwijnen alleen maar banen wanneer betaald werk wordt overgenomen door bijstandsgerechtigden. Bovendien keren werklozen zo niet sneller terug naar de arbeidsmarkt.

Symboolpolitiek

Haalt het iets uit, bijstandontvangers tot werk verplichten? Volgens arbeidseconoom Ronald Dekker is de roep van de VVD niets anders dan een sterk staaltje symboolpolitiek. “De VVD moet dit natuurlijk roepen vanuit hun ideologisch profiel. Maar juist in een tijd waarin het niet goed gaat met de economie zou het slecht zijn als ze dit voor elkaar krijgen. Iemand die aan het werk is voor een CAO salaris vervangen door iemand met een uitkering, daar schiet je niks mee op.”

Of er door de maatregel alleen maar banen zullen verdwijnen, zoals het FNV beweert, daarover durft Dekker niets te zeggen. “Veel werkgelegenheidsprojecten voor bijstandsgerechtigden zijn geplaatst in de sociale werkvoorziening. Dan is het in principe additioneel werk, maar het blijft een dunne lijn: wordt daarmee werk van anderen ingepikt of niet?”

Dekker haalt het voorbeeld aan van bijstandontvangers die worden ingezet in de thuiszorg. “Daar zie je dat nieuwe thuiszorgaanbieders mensen uit de bijstand een kans moeten geven. Mensen die bij oude thuiszorgaanbieder werkten, raken hun baan kwijt.Als dat gebeurt heb je wel een duidelijk geval van arbeidsverdringing. Ook als werklozen 32 uur per week koekjes moeten inpakken verdringen ze werk dat gewoon betaald moet worden. Economisch gezien alleen leuk voor werkgevers.”

Juridisch onmogelijk

Volgens Dekker is het plan van de VVD bovendien juridisch gezien niet mogelijk. “Je kunt mensen niet verplichten om te werken voor een uitkering,” legt Dekker uit. “Het recht op bijstand is een fundamenteel recht. Wat daar tegenover staat is dat je beschikbaar moet zijn voor de arbeidsmarkt. Veel gemeenten laten mensen werken om een snelle terugkeer naar een betaalde baan te bevorderen. Dat is prima. Maar je mag mensen niet werk laten doen wat niet bijdraagt aan re-integratie, dat is dwangarbeid en daarmee onwettelijk. Je kunt niet zeggen: ga maar werken voor je uitkering. Je kunt alleen zeggen: ga re-integreren.”

Bijstandontvangers die hun verplichte tegenprestatie willen aanvechten zijn volgens Dekker daarom niet kansloos. “Mits ze kunnen aantonen dat het werk dat ze moeten verrichten niet bijdraagt aan hun re-integratie. Als dat zo is geef ik ze een grote kans dat de rechter ze in het gelijk stelt. ”

Cliëntenraad Leeuwarden: stop invoering beleid van wantrouwen en dwang


 Gepubliceerd op 07 juni 2013,
(tekst: brief Cliëntenraad aan college)

Aan het College van Burgemeester en Wethouders
Postbus 21000
8900 JA Leeuwarden

Betreft: advies invoering tegenprestatie naar vermogen + betreffende beleidsregels

Leeuwarden, 7 juni 2013

Geacht College,

De Cliëntenraad heeft uw voornemen besproken om gebruik te maken van de toegekende bevoegdheid tot
invoering van het instrument tegenprestatie naar vermogen voor degenen die gebruik maken van een WWBuitkering.
Ook de daarop van toepassing zijnde beleidsregels zijn besproken.
De gemeente is niet verplicht om dit instrument in te zetten.

Naar onze mening is hier sprake van een trendbreuk in de bejegening van mensen die door omstandigheden
aangewezen zijn op een uitkering.

De Cliëntenraad is fel gekant tegen dit voornemen o.g.v. de volgende principiële en praktische bezwaren:

 Het eisen van een tegenprestatie voor het ontvangen van een WWB-uitkering suggereert dat de
uitkeringsgerechtigde iets moet goedmaken t.o.v. de maatschappij, die hij op kosten jaagt.
De gemeente gaat hierin mee met een publieke opinie, die uitkeringstrekkers en andere kwetsbaren
als profiteurs wil neerzetten

Dit is de omgekeerde wereld! In werkelijkheid is het ons maatschappelijk bestel dat in gebreke blijft
en de werklozen dupeert. Dit bestel is niet bij machte om voldoende werkgelegenheid te bieden aan
iedereen die een inkomen nodig heeft. Mensen, die maar al te graag de eigen kost zouden willen
verdienen, staan gedwongen aan de kant. Het is terecht dat de maatschappij hen compenseert, zij
het in de vorm van een karige uitkering.

Het is ons inziens respectloos om voor genoemde compensatie een verplichte tegenprestatie te
vragen, waarbij onwilligen ook nog gestraft kunnen worden.

 De noodzaak van onderlinge solidariteit die door de overheid alom gepredikt wordt, schijnt niet te
gelden voor de overheid zelf. Het nieuwe principe ‘voor wat, hoort wat’ doet steeds meer opgeld.
(Is die tegenprestatie niet door velen in hun werkzame leven al via de belastingdienst geleverd?
De burger dient zelfredzaam te zijn, ook als de samenleving hem daartoe geen handvaten biedt.
Bovenop de pech van het werkloos zijn, moeten mensen nog gaan boeten (in de vorm van verplichte
tewerkstelling zonder beloning) voor de noodgedwongen gebruikmaking van gemeenschapsgelden.
De Cliëntenraad kan niet accepteren dat de afhankelijkheidspositie van mensen zodanig wordt
misbruikt dat hun recht op zelfbeschikking wordt aangetast en dat zij zo vernederd worden.
Als de overheid een solidaire samenleving wil bevorderen, dan dient zij allereerst zelf het goede
voorbeeld te geven.

 Werk behoort te ‘lonen’ en vrijwilligerswerk behoort een eigen keus te zijn.
Ook verplicht werk in het kader van een re-integratietraject levert, als het goed is, mensen iets op,
namelijk verbetering van de kansen op de arbeidsmarkt.
Maar als dit verplichte werk niet meer in relatie staat tot het re-integratiedoel, dan is het, ondanks
eisen van zorgvuldigheid en maatwerk, respectloze dwangarbeid.
Dwangarbeid maakt mensen tot slaven. Het zet hen niet in eigen kracht en helpt hen niet om
zelfredzaam te zijn. In tegendeel. Als anderen bepalen wat goed voor je is, verlies je je gevoel van
eigenwaarde. Of je pleegt verzet, maar dat komt je duur te staan!
De keus om via vrijwilligerswerk maatschappelijk te participeren behoort aan mensen zelf toe.
Alleen vanuit de eigen motivatie kan vrijwilligerswerk betekenis voor iemand krijgen.
In plaats van een dwangbenadering zou de gemeente uitkeringsgerechtigden moeten stimuleren om
maatschappelijk actief te zijn, onder andere door ervoor te zorgen dat het hen ook iets oplevert:
verbetering van kans op werk, arbeidsvreugde, persoonlijke groei. En door met een vergoeding of
premie waarde toe te kennen aan hun inzet. Dat is de manier om de eigen kracht te vergroten!

 Er ontstaat een kwalijke tweedeling in de maatschappij: mensen die werken voor loon met een
rechtspositie en een onderklasse van mensen die gedwongen moeten werken voor het sociaal
minimum zonder rechtspositie. Maatschappelijke onvrede ligt op de loer.

 Het is onvermijdelijk dat er concurrentie op de arbeidsmarkt ontstaat tussen echte werkgelegenheid
en het gratis maatschappelijk nuttig werk.
In de beleidsregels vinden wij een summiere beschrijving van het soort werkzaamheden dat voor de
tegenprestatie in aanmerking komt: ‘onbetaald werk met een maatschappelijk of liefdadig doel
zonder commerciële belangen’. Op geen enkele wijze wordt beschreven hoe de gemeente denkt te
bewaken dat het uitsluitend gaat om additioneel werk. Er worden geen voorwaarden benoemd
waaraan voldaan moet worden om verdringing van regulier werk op de arbeidsmarkt te voorkomen.
De deur staat dus wijd open voor oneigenlijk gebruik.
Het is overigens maar de vraag of überhaupt voorkomen kan worden dat er verdringing van
werkgelegenheid plaatsvindt.

Als het mogelijk wordt gemaakt dat werkzaamheden onbetaald worden verricht via tegenprestaties,
dan zullen overheid en andere organisaties ervoor kiezen voortaan niet meer hiervoor te betalen.
Bijvoorbeeld: Het tekort aan budget en menskracht in de thuiszorg wordt opgelost met verplichte
inzet van bijstandsgerechtigden. Het risico dat de professionals geleidelijk aan weggesaneerd
worden en hun werk mogen voortzetten als ‘vrijwilligers’ is niet denkbeeldig.
Het is gewoon veel te verleidelijk om gretig ge-/misbruik te maken van deze gratis arbeidskrachten.
De gemeente zelf zal ook zeker niet nalaten om op deze wijze loonkosten te besparen op allerlei
dure projecten, zoals culturele hoofdstad en duurzaamheid.
Verdringingseffecten zullen dus sowieso plaatsvinden.

 Verder wijzen wij u erop dat Kluwer Schulinck de gemeenten ontraadt om de tegenprestatie in te
voeren en hen voorhoudt dat dit bepaald niet zonder risico’s is. Gemeenten zullen zeker te maken
krijgen met rechtzaken over schending van internationale rechtsbepalingen en de algemene
beginselen van behoorlijk bestuur. Ook wordt mogelijk de schade die een bijstandsgerechtigde lijdt
of toebrengt aan anderen bij het uitvoeren van de tegenprestatie op de gemeente verhaald en er kan
loon gevorderd worden, o.a. bij terugvordering van bijstand. Dit kan al snel in de papieren lopen.

 Beseft de gemeente trouwens dat zij verantwoordelijkheid dient te nemen voor eventuele schade en
ongelukken, die tijdens de verplichte werkzaamheden gebeuren?
Wij lezen hierover niets in de beleidsregels.

 Ook over de mogelijkheid om in beroep te gaan tegen de opgelegde tegenprestatie vinden wij geen
woord. Wij vragen ons af of ook de mogelijkheid om voor zichzelf op te komen nog aan betrokkenen
wordt ontnomen.

Wat de Cliëntenraad betreft, is het een must dat de handelwijze van de gemeente in concrete
situaties getoetst kan worden!

Op grond van bovengenoemde argumenten adviseert de Cliëntenraad het College en de Raad dringend om:

 geen gebruik te maken van de gelegenheid om een batterij gratis arbeidskrachten te verwerven die
inzetbaar is voor allerlei doeleinden en de gemeente loonkosten bespaart.

 niet een beleid van wantrouwen en dwang te voeren, gebaseerd op een kleine groep werkonwilligen,
maar uitkeringsgerechtigden respectvol te behandelen: hen te stimuleren en motiveren tot het
maken van goede eigen keuzes.

 zich te realiseren wat de gevolgen van dit voornemen zijn voor het sociale klimaat

 zich te vergewissen van het gevaar van dit plan voor de verdringing van banen op de arbeidsmarkt
ten gunste van een wildgroei aan maatschappelijk nuttig werk.

 het voornemen om gebruik te maken van het instrument tegenprestatie naar vermogen te
heroverwegen.

Bovengenoemd standpunt wordt door één lid van de Cliëntenraad slechts ten dele gedragen.
Deze persoon vindt dat de verplichte tegenprestatie wel verantwoord is, maar zonder dwang en dreiging met
korting op de uitkering. De gevraagde inzet zou tevens in het belang van uitkeringsgerechtigde en in lijn met
diens motivatie en talenten moeten zijn. Daarnaast dient er een vergoeding of premie tegenover te staan.

Voor nadere uitleg kunt u contact opnemen met mw. M. A. van der laan.

Namens de cliëntenraad Werk en inkomen,
M. A. van der Laan

donderdag 6 juni 2013

Ook in Amersfoort wordt een actiecomite dwangarbeidnee opgericht

Ook in Amersfoort wordt een comité Dwangarbeid nee Amersfoort opgericht. Het initiatief is genomen door de samenwerkende bonden Abvakabo, Bondgenoten, Bouwbond FNV. 
Vanaf de eerste bijeenkomst wil men de ervaringen bundelen en daar waar nodig concrete acties gaan voeren. Bij het Kantoor bijstand, `werk´plaatsen waart mensen gedwongen worden te werken met behoud van uitkering. Er is een brief naar bijna 1500 vakbondsleden in Amersfoort e.o. gestuurd 

Samenwerkende Bonden Eemland en Omstreken

Actiecomité Dwangarbeid Nee !! 

Werkloos worden is geen pretje en zó lang werkloos zijn dat je terecht komt in de bijstand is nog minder. Toch is het voor veel mensen in Nederland de keiharde realiteit.
Als uitkeringsgerechtigde terecht komen in de bijstand raakt je niet  alleen financieel. Blijkbaar behoor  je als je gebruik maakt van je opgebouwd recht tot de groep van Profiteurs- klaplopers- niksnutten en ander soort volk waar de maatschappij niks aan heeft.

Dat zou je haast gaan denken als je hoort wat voor verhalen er over uitkeringsgerechtigden verteld worden .
Je hebt in de tijd dat je werkte, mee betaald aan deze regelingen d.m.v. premies en belastingen  en nu moet je er weer wat voor terug doen. Anders ben je een parasiet  !!

Ze willen hebben dat je met behoud van uitkering weer ergens aan de slag gaat. Werken met behoud van uitkering is niets anders dan misbruik maken van sociale uitkeringen.  Werklozen moeten werk doen, zonder loon waar andere werknemers  loon voor krijgen.  Werkgevers vinden dat prachtig

Als FNV  zijn we het zat, dat regulier werk door mensen met een uitkering gedaan gaat worden. Dat mensen met een uitkering onder dwang van uitkerende instanties dit MOETEN accepteren. Anders volgt er een strafkorting of zelfs kwijt raken van de uitkering. Op veel plaatsen bereiken ons allerlei verhalen over deze  wantoestanden.

Wij willen graag van jullie als leden weten welke ervaringen  jullie daar mee hebben in Amersfoort en omgeving
Daarom nodigen we jullie uit voor een bijeenkomst op het FNV vakbondscentrum in Amersfoort

                          Vakbondscentrum Liendertseweg 106  Amersfoort
                                         Woensdag 12  juni  2013  om 14.00 uur

We willen jullie ervaringen horen over bureau  Bijstand van de Gemeente Amersfoort , re-integratiebureau ’ s en dergelijke samen bekijken hoe we daar mee omgaan. Graag zouden we komen tot de oprichting van een Comité : Dwangarbeid Nee !!

Meld je aan voor deze bijeenkomst bij
Dwangarbeid Nee Amersfoort



woensdag 5 juni 2013

Actie in Den Haag tegen dwangarbeid voor uitkeringsgerechtigden


Op 5 juni zijn we  als actiecomite dwangarbeidnee met de bus naar Den Haag getrokken om te demonstreren op het plein voor het Tweede Kamergebouw tegen de dwangarbeid die momenteel aan uitkeringsgerechtigden, in het bijzonder bijstandsgerechtigden wordt opgelegd. Deze morgen vergaderde de Tweede Kamercommissie van Sociale zaken en Werkgelegenheid over het zwartboek van de FNV over dwangarbeid, andere klachten die in de publiciteit zijn gekomen en over de Participatiewet, in feite een discussie over de bezuinigingen op en de hervormingen van de WSW, de Wajong en de bijstand die zich al drie jaar voortsleept. Daar ontmoetten wij op het plein actievoerders uit het hele land die zich bij ons aansloten. Daarop werd een petitie aangeboden aan staatssecretaris Klijnsma, die een kort dankwoord uitsprak nadat 2 dwangarbeiders uit Zeeland hun grieven hadden geuit.

Daarna waren vier kamerleden aan de beurt. De kamerleden van de VVD, het CDA, en de PvdA benadrukten dat de tegenprestatie en het werken met behoud van uitkering als principe goed zijn, maar dat ze mordicus tegen verdringing van betaalde arbeid zijn en dat ze wat dat betreft graag voorbeelden willen horen. In dit verband zei het kamerlid van de PvdA ook, dat ze ook graag een witboek wilden over hoe het dan wel moet. 
Over deze reactie is in de PvdA overlegd, want de staatssecretaris herhaalde dit punt tijdens het debat in de kamer. Tijdens het debat kwam de staatssecretaris ook op het lumineuze idee in dit verband dat het misschien wel goed zou zijn, als de werklozen ook zelf suggesties zouden mogen doen. Hoe is het mogelijk dat een staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid na 30 jaar mislukkingen op het gebied van de arbeidsbemiddeling op dat idee komt.  Ik vraag na afloop op het terras  in de zon aan de anderen wat Klijnsma eigenlijk tijdens de actie had gezegd, want ik weet het niet. Hoewel ze in een megafoon sprak kon ik het niet verstaan in de grote groep van ongeveer 100 personen die om haar heen stonden. In het kamerdebat later zei ze dat er voor veel gemeenten nog veel onduidelijkheden zijn wat betreft het leveren van een tegenprestatie als je in de bijstand zit en ze had het over allerlei ‘ingewikkeldheden’ in verband met dwangarbeid. Een prominent kaderlid van de FNV uit Amsterdam  merkte op: ‘ze lulde net zo slap als bij de manier waarop ze de ‘FNV in beweging’ in elkaar heeft gezet’.

Verder sprak Sadet Karabulut, Tweede Kamerlid voor de SP een kort woord. Zij benadrukte dat mensen nauwelijks of niet van de karige uitkeringen kunnen leven en dat het een schande is dat mensen op die basis te werk worden gesteld en geen fatsoenlijk loon ontvangen. In de Volkskrant van woensdag staat de visie van Sadet Karabulut in een overigens redelijk artikel dat ze naar de krant heeft gezonden, waarbij ze zich wat het onder druk zetten van werklozen betreft tegenspreekt. In twee zinnen na elkaar: ‘alleen mensen die niet willen meewerken mogen worden blootgesteld aan het dreigement dat hun uitkering wordt gekort. Bovendien is de nadruk op repressie, boetes en kortingen onzinnig in een tijd waarin er tegenover elke vacature zes werklozen staan’. Dit roept de vraag op bij mij of bij een ander beleid dat zij voorstelt en waarbij op basis van een reorganisatie van de arbeidsbemiddeling 'menswaardige'  leer werkbedrijven worden opgericht waar men een loon krijgt de werklozen wel gedwongen mogen worden daar te werken als ze niets anders kunnen vinden.

Na de kamerleden sprak Leo Hartveld van de FNV die de standpunten uit de petitie toelichtte. In de tamelijk gematigde petitie komt het woord dwangarbeid niet voor. De SP demonstreerde met de leus ‘Gedwongen arbeid onder het minimumloon’?. Ik zou zeggen: geen gedwongen arbeid, ook niet op of boven het minimumloon.

Ondanks dit alles vonden velen van ons het goed dat de actie heeft plaatsgevonden en dat het een stimulans is voor verdere discussie die  broodnodig is gezien de vele standpunten die over dwangarbeid de ronde doen en de actie in de met name regionale bladen van vandaag ook veel goede publiciteit heeft opgeleverd. Daardoor is het hoop ik een bijdrage aan het versterken van het verzet tegen dwangarbeid van onderop op lokaal niveau omdat dwangarbeiders zien en horen dat er steeds meer verzet is. Sommigen van de actievoerders gingen aan het eind van de actie naar binnen om het kamerdebat in de commissie bij te wonen. Het lijkt erop dat de inspectie van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid bij alle commotie over dwangarbeid en de stroom van klachten in dit verband een onderzoek gaat uitvoeren naar de misstanden bij het werken met behoud van uitkering. De staatssecretaris kondigde aan dat ze zo’n onderzoek wil laten uitvoeren.

De publiciteit na de actie ging zoals het zo vaak gaat. Er is een fotograaf van het ANP aanwezig, die een foto van de staatssecretaris maakt (de actievoerders zijn niet belangrijk) en een medewerker van het ANP maakt een bijbehorend bericht waarin vooral naar voren komt wat het VVD kamerlid heeft gezegd. Hij wil dat iedereen een tegenprestatie moet gaan leveren en dit ene standpunt in de discussie wordt in het ANP bericht prominent naar voren gehaald. Waarna nog wat losse opmerkingen worden gemaakt over wat de FNV vindt. Niets over de misstanden die tijdens de actie naar voren werden gebracht en de inhoud van de petitie van het FNV. Mogelijk  is het volgens mij, dat het niet eens tot die ANP journalist doorgedrongen dat die petitie er was. Vervolgens nemen alle media de foto van de staatssecretaris en het ANP bericht over (ze hebben verder geen idee wat er deze dag op het Plein voor het kamergebouw gebeurt is) en dat was het dan. Want de ANP berichten zijn altijd betrouwbaar denken ze bij de andere media. Maar zoals reeds opgemerkt, in de regionale dagbladen van Wegener staat vandaag een prachtige eigen reportage met getuigenverklaringen over de misstanden bij dwangarbeid.

Piet van der Lende

maandag 3 juni 2013

Dwangarbeid in de zorg? NEE

Goede zorg of massaontslag?

Handen thuis, Rutte! Kom op 8 juni naar Amsterdam!

Het  actiecomité Dwangarbeid Nee in Amsterdam roept op voor de demonstratie van de Abva/Kabo op 8 juni voor een goede zorg.  

Rutte wil ruim 170.00 mensen hun thuiszorg afnemen. Dankzij de campagne Handen Thuis Rutte is het zorgakkoord gewijzigd. Sommige bezuinigingen zijn uitgesteld of verzacht. De bezuiniging op de thuiszorg is een jaar uitgesteld. En niet 75%, maar 40% van de thuiszorg wordt weggesneden. Het bewijs dat acties nut hebben. Tot resultaat leiden!. Maar…. Nog altijd 170.000 mensen moeten het straks zonder thuiszorg doen en ruim 50.000 thuiszorgers verliezen hun baan. Daarom moeten wij door, want de wedstrijd is nog niet afgelopen. Samen met duizenden thuiszorgers, andere medewerkers uit de zorg en clienten zeggen we: Handen Thuis Rutte!

Dwangarbeid in de zorg? NEE

Bij de dringende vraag wat die 170.000 mensen nu moeten, als ze straks geen noodzakelijke zorg meer hebben, zegt de regering en zeggen de gemeenten: dan kunnen werklozen mooi gedwongen worden het werk van de ontslagen thuiszorgmedewerkers over te nemen, waarbij ze met behoud van uitkering werken. Dat is lekker goedkoop. Zo wordt iedereen gepakt. De ontslagen thuiszorgmedewerkers, maar ook de uitkeringsgerechtigden, die tot in lengte van dagen gedwongen worden te werken onder een bijstandsregiem zonder perspectief op betaald werk.

Dwangarbeid anno 2013

Ook in andere sectoren werken uitkeringsgerechtigden vaak onder slechte voorwaarden, terwijl ze vernederend behandeld worden en er geen perspectief is op uitstroom naar betaald werk. Men heeft geen contract, weet niet hoelang het werken met behoud van uitkering gaat duren. Sommigen werken al jaren zo. Dit is dwangarbeid, vindt het actiecomité. Je moet er gedwongen aan mee doen. Als je dat niet doet,  wordt je uitkering gekort, of zelfs stopgezet. Door met behoud van uitkering te werken, verdwijnen er banen waar wel loon tegenover staat. Kijk maar naar wat de regering wil in de thuiszorg! . Dit moet stoppen! Bijstandsgerechtigden, de thuiszorgmedewerkers, ja alle burgers verdienen geen armoede, maar fatsoenlijke behandeling en respect en gewoon goed werk met loon voor wie dat wil en kan.

Wij willen op 8 juni tot 12.00 uur verzamelen op de hoek van de Csaar Peterstraat en de Oostenburgergracht bereikbaar met bus 22 vanaf het Centraal Station halte Oostenburgergracht. Door de Csaar Peterstraat rijdt ook tramlijn 10. Dan vormen we een blok achter het spandoek          'Dwangarbeid in de thuiszorg? NEE' en sluiten ons aan bij de demonstratie, die in de Csaar Peterstraat begint en die naar het Oosterpark leidt. Zie voor verdere info over de demonstratie: www.strijdvoordethuiszorg.nl

actiecomité Dwangarbeid Nee --info@dwangarbeidnee.nl. 020 6898806/020 5856174/020 6370158
www.dwangarbeidnee.nl