Actie op de Laarderhoogteweg.

Het actiecomité Dwangarbeid Nee heeft vanmorgen een lunch aangeboden aan de werkers

van het Praktijkcentrum van het DWI op de Laarderhoogtweg in ZuidOost. 37 mensen hebben het enquete formulier ingevuld. De actievoerders bediscussieerden ter plekke de uitslag van de enquete en de misstanden op het werk binnen. 

Het doel van de enquête was om te weten te komen hoe de mensen het werk in het Praktijkcentrum ervaren. De meerderheid van de mensen ervaart het werken met behoud van uitkering als zeer negatief. Het voegt niks positiefs toe aan hun positie op de arbeidsmarkt. Integendeel zelfs. De niet commerciële activeiten bestaan uit het poetsen van schoenen van hun collega's en werkmeesters, het strijken van werkkleding, het lakken en schuren van losse plankjes en nog veel meer onproductief werk. 

Maar ook wordt er onbetaald commercieel werk verricht. Het is gebleken dat mensen zonder vergoeding zijn ingezet ter vervanging van betaald schoonmaakpersoneel dat met vakantie was. Ook mocht iemand, zogenaamd op proef en onbetaald, normaal werk doen in de bouw. Na drie maanden was de proef voorbij. Maar de betaalde aanstelling die in het vooruitzicht was gesteld ging niet door. Vervolgens werd een collega, weer onbetaald, op dat reguliere werk gezet, met dezelfde belofte van betaald werk in het vooruitzicht en met hetzelfde resultaat. Sommige mensen die er werken klagen erover, dat ze geen enkele ondersteuning hebben bij het vinden van een baan. En dat ze zelfs in het vinden worden belemmerd, omdat ze in hun eigen tijd moeten zoeken en niet bereikbaar zijn wanneer ze op de Laarderhoogtweg werken. Een andere dwangarbeider kreeg wel vacatures aangeboden, maar dit had sinds december niet tot resultaat geleid.

Hij vertelde: 'De jobhunters komen wel langs en bieden je dan iets aan'. Hij kreeg o.a.een vacature aangeboden voor receptiewerk bij de RABO-bank in Utrecht. De eerste maanden dan ook met behoud van uitkering. Maar hij is het niet geworden. Steeds denkt hij: 'ha, een vacature', als een jobhunter langskomt, 'ik ben blij ', maar steeds wordt hij niet gekozen. Ze hebben bij kantooromgeving hele tijden niets te doen. Dan zitten ze uit hun neus te eten. Hij heeft al eerder 8 maanden op een participatieplaats gewerkt. Daar zag hij ook, dat betaald werk er niet in zat, en toen heeft hij de consulent van Pantar om wat anders gevraagd, en is hij hier naartoe gestuurd. Daar werkt hij ook alweer 5 maanden. Hij zegt dat hij graag aan het werk wil, maar dat dit ook weer niet te lang moet duren. 

Voor het werken met behoud van uitkering krijgen betrokkenen een trajectvergoeding van twintig euro in de maand, die inmiddels na protsten wel verhoogd is tot 40 euro.  Voor de meeste mensen is dit nog steeds te weinig om zelfs maar hun reiskosten van te kunnen betalen. Bovendien wordt deze twintig, nu veertig euro niet zomaar aan iedereen toegekend. Daar moet je zelf achteraan. Ook is de geen financiële regeling voor kinderopvang onvoldoende. Mensen die verplicht zijn te werken met behoud van uitkering, gaan er hierdoor zelfs in inkomen op achteruit. Bovendien krijgen zij bij het minste of geringste een strafkorting op hun uitkering. Maureen van der Pligt, gemeenteraadslid van de SP: ' Het actiecomite dwangarbeidnee, waarvan de SP deel uitmaakt, wil dat er zo snel mogelijk een einde komt aan deze dwangarbeid, slechte behandeling, gebrek aan respect en verplicht werken zonder loon en zonder uitzicht op een betaalde baan.'