Pagina's

donderdag 20 februari 2014

Nieuwe clip van het Actiecomité Dwangarbeid Nee

20-02-2014. Nieuwe clip van het Actiecomité Dwangarbeid Nee
Universal Sinema presenteert:
Actiecomité Dwangarbeid Nee
Psychologie en gezondheid
Verdringing van betaalde arbeid
De kostendelersnorm
Politieke analyse
Organiseer je!



zondag 16 februari 2014

FNV en Comite Dwangarbeid Nee trekt samen op met buurtbewoners. Verkiezingsdebat waarin wensen van bewoners centraal moeten staan

Op 19 maart kunnen we weer een nieuwe gemeenteraad kiezen. Dat is een
belangrijk politiek moment, omdat grote bezuinigingen en beleidswijzigingen
op de gemeente af komen. Als FNV willen we over 3 belangrijke thema's in
discussie: over inkomen en huur, zorg en zelfstandig wonen en over echte
banen en vrijwilligerswerk. Wij vinden dat de politiek op deze thema's
sociale keuzes moet maken.  Dat heeft er de afgelopen periode aan
ontbroken: niet alleen in Den Haag maar ook in Amsterdam. Wij willen
hierover discussie en doen dat in de vorm van een verkiezingsdebat met
politieke partijen en willen u daarbij nadrukkelijk betrekken.

Discussie die gaat over een toekomst die zeer onzeker is. Kunt u nog
rekenen op een betaalbare woning? Werkt u nog en onder fatsoenlijke
voorwaarden? Bent u werkloos en wordt u respectvol behandeld? En is uw zorg
nog betaalbaar en menselijk indien u straks een beperking hebt door
bijvoorbeeld ouderdom?

U bent van harte welkom bij het verkiezingsdebat in Amsterdam Nieuw-west.

Maandagavond 24 februari
Om 20.00 uur in De Serre
Pieter Calandlaan 258A
U bent welkom vanaf 19.30 uur

Programma
Start debat om 20.00 uur
Debatleider: Rene Danen



PvdA                 Pieter Hilhorst, lijsttrekker
GroenLinks           Rutger Groot Wassink lijsttrekker
  SP                 Maureen van der Pligt nummer 2 van de lijst
CDA                  Christ'l Dullaert nummer 4 van de lijst
D'66                 Arielle Verheul, nummer 3 van de lijst
VVD                  Michel Tromp kieslijst Bestuurscommissie
Nieuw-west

Drie sprekers die ieder een thema aan de orde zullen stellen:

*Arnold Paalvast*   Actief in SAMEN STERK in Nieuw-west
*Michi Almer*       Actief in comité Dwangarbeid Nee
*Rob Marijnissen*   Actief in FNV Bondgenoten

*Deze avond organiseren we als FNV samen met bewonersorganisaties uit de
buurt:*

*SAMEN STERK in Nieuw-west**, Bewonersplatform Geuzenveld-Slotermeer,
Comité Dwangarbeid Nee.*

zaterdag 15 februari 2014

Discussieavond over werken voor je uitkering oftewel dwangarbeid. Film nu op internet! De film is gemaakt door Hikmet Ulger en Chris van Moorsel

Op 29 januari 2014 vond een discussiebijeenkomst plaats over werken met behoud van uitkering in het gebouw van de SBOW in Amsterdam west. De discussie was georganiseerd door het Actiecomite Dwangarbeid Nee, de Bijstandsbond en de Wereldse Wijk. Deelnemers aan de discussie waren Jeroen Sprenger, voorzitter van de stichting Herstelling, Gijs Vonk, hoogleraar aan de Universiteit van Groningen, en Ruud Kuin, vicevoorzitter van de FNV. Het werd een rumoerige avond. Vooral Jeroen Sprenger lag vanuit de zaal onder vuur vanwege de praktijken bij het tewerk stellen van werklozen in de projecten van Herstelling, een disciplineringsproject waarbij op verschillende locaties oa in het Amsterdamse Bos, aan de Laarderhoogtweg en op de Stelling van Amsterdam werklozen voor hun uitkering werken.

Op het internet is nu een uur durende film geplaatst waarin de discussie tijdens de avond is samengevat. http://www.youtube.com/watch?v=GVjXyhGCig0&feature=youtu.be




Over de projecten van de stichting Herstelling verscheen ook een zwartboek. http://www.bijstandsbond.org/activiteiten/persberichten/opsommingoktober2013/Aandachtspuntenvoor%20het%20zwartboekD.pdf

Piet van der Lende

Uit de oude doos 2. De denkstructuur van de staat en de gegoeden na de 16e eeuw en de oorsprong van het denken over verplichte arbeid voor armen.

Wie de literatuur bestudeerd over gemarginaliseerden in de samenleving stuit al gauw op een bepaalde denkstructuur van de gegoede burgers en de staat  die zich in de loop der eeuwen ontwikkeld heeft en die tot op de dag van vandaag overheersend is. Sommige elementen uit die denkstructuur stammen al uit de middeleeuwen, maar vooral na de 16e eeuw heeft die denkstructuur zich in fasen ontwikkeld. Ik maak bij dit overzicht gebruik van: W.H. Nagel. ‘Het werkschuwe tuig’ Landlopers en bedelaars in de geschiedenis. Samson kriminologische cahiers 2. 1977. Alphen aan den Rijn. Bij de denkstructuur van de gegoeden en de staat kunnen de volgende aspecten in ieder geval worden genoemd:

Het maken van onderscheid tussen gemarginaliseerden  die geholpen moeten worden en degenen die gestraft en/ of buitengesloten moeten worden. Dit aspect heeft weer 2 subaspecten:
a.       Het maken van een administratief onderscheid tussen  ‘legale’ gemarginaliseerden die over de juiste papieren beschikken en de ‘illegalen’ die niet over die papieren beschikken. Dit aspect komt natuurlijk tot uiting in het huidige vreemdelingenbeleid, maar blijkt al heel oud te zijn. Het oudst bekende boek over landlopers en bedelaars is het Liber Vagatorum, dat voor het eerst verscheen in 1509. (Van dit boek is in 1932 een Herdruk verschenen. ‘Liber Vagatorum’The book of Vagabonds and Beggars with a vocabulary of their language and preface by Martin Luter, first translated into English by J.C. Hotten and now edited anew by D.B. Thomas, Londen 1932. )
gravure met bedelaars
Het voorwoord van Luther verschijnt voor het eerst in de uitgave van 1528. Van het boek is overigens ook in 1613 een Nederlandse vertaling verschenen. Luther eindigt zijn voorwoord met de aanbeveling dat iedere stad of dorp zijn eigen armen op een lijst moet hebben en hen moet kennen en verzorgen, maar de zwervende paupers die geen goede licenties en paspoorten hebben moet weren. Dit principe komt niet alleen tot uiting in het huidige vreemdelingen beleid, maar wordt ook in wat afgezwakte vorm weerspiegeld in een van de basisprincipes van de bijstandswet: de wet wordt uitgevoerd door gemeenten en alleen wie kan aantonen inwoner van een gemeente te zijn, ingeschreven in het bevolkingsregister van de gemeente, kan in die gemeente in principe in aanmerking komen voor bijstand. Daklozen, die niet kunnen aantonen hun hoofdverblijf in een bepaalde gemeente te hebben, behoren niet tot de lokale gemeenschap van gesedenteerden en komen in die gemeente niet in aanmerking voor bijstand. Men heeft dit probleem in de bijstandswet opgelost door een aanvullende maatregel. Er zijn 20 gemeenten in Nederland aangewezen die een dakloze ook een uitkering moeten verstrekken als de dakloze in feite niet in die gemeente slaapt. Maar dit is een uitzondering op de regel, dat de lokale gemeenschap niet hoeft te zorgen voor mensen, die niet tot die gemeenschap behoren.
b.      Een onderscheid tussen mensen, die het ‘echt’ nodig hebben en mensen die dat niet hebben. Dit is een ander onderscheid dan het bovenstaande, want op basis van dit onderscheid kunnen mensen die bij het bovenstaande onderscheid buiten de boot vallen, promoveren van vreemdelingen, die geen geldige licenties en paspoorten hebben naar gelegaliseerden. Degenen, die onder de definitie ‘heeft het niet echt nodig’ vallen worden zwaar gestraft. Hierbij is de introductie van het begrip ‘schuld’ belangrijk. Er zijn behoeftigen die buiten hun schuld niet kunnen werken en degenen, die dat wel kunnen. De laatste worden zwaar gestraft. In Engeland zijn die straffen vooral ingevoerd, in een tijd dat het feodalisme in ontbinding verkeerde. Maar reeds in 1349 was er in Engeland een vagrancy statute tegen werkloze zwervers. Niemand mocht die zwervers, op straffe van gevangenisstraf, wat geven. Vooral in de loop van de 16e eeuw worden deze wetten steeds strenger. In 1571 wordt de brandmerking van zwervers ingevoerd.

In de moderne tijd wordt enerzijds uitgegaan van  de oude zienswijze die in de 16e eeuw voor het eerst naar voren kwam, waarbij gemarginaliseerden werden gezien als mensen met een gebrek, lijntrekkers, profiteurs.  Anderzijds heeft zich bij de opbouw van de verzorgingsstaat een betoog ontwikkeld, waarbij werkloosheid, armoede, werd gezien als een door maatschappelijke en economische ontwikkelingen ontstaan collectief risico, dat je dus ook collectief moet oplossen door het invoeren van verzekeringen. Deze twee standpunten werden verwerkt in het stelsel van sociale zekerheid. Er werd een onderscheid gemaakt tussen de bonafide werklozen en de lijntrekkers en profiteurs. Alle nationale verzorgingsstaten zijn georganiseerd volgens een twee sporen model: naast sociale verzekeringen op grond van arbeidsverleden staat een bijstandstraject op minimaal niveau. De mensen op dit traject worden meestal onderworpen aan een veel harder regime van controle en discipline. Zij moeten niet alleen ondersteund, maar ook gedisciplineerd en gemoraliseerd worden.

Belangrijk bij de definiering van verdachte personen, vagebonden, zwervers, bedelaars, daklozen, of anderen die als marginaal worden beschouwd is, of je –als je door een gesedenteerde gemeenschap ter verantwoording geroepen wordt- je kunt aantonen waar je de afgelopen tijd van hebt geleefd, hoe je inkomen hebt gegenereerd, dan wel aan voedsel bent gekomen. Mensen die dat niet kunnen of willen aantonen zijn niet alleen verdacht, ze moeten worden gestraft, verbannen, of opgesloten worden. Maar ze hebben in principe geen rechten die de andere burgers van de gemeenschap wel hebben. Dit principe komt ook in de huidige bijstandswet tot uiting, of althans in het beleid dat gemeenten op basis van die wet voeren.

Het criminaliseren van gemarginaliseerden. De zogenaamde vagrancy laws in Engeland in de loop van de 16e eeuw zijn een verschuiving in de definitie van zwervers, vagebonden en andere gemarginaliseerden. In de middeleeuwen waren de maatregelen erop gericht, dat de feodale landheren over voldoende werkvolk beschikten, zwervers mochten zich niet aan dat werk onttrekken, maar voor de rest vormden de zwervers en daklozen vooral een ergernis. In de 16e eeuw kwam in de wetgeving de notie op, dat straffen ook gerechtvaardigd zijn omdat ze nog crimineel zijn ook.

Op de achtergrond speelt het uitgangspunt, dat niet teveel mensen zich mogen onttrekken aan arbeid voor de machtigen en rijken. Er moet een beleid worden ontwikkeld om dat tegen te gaan. Zoals ik al zei, bestond dit principe in de middeleeuwen al. De feodale landheren moesten voldoende werkvolk hebben. In de 16e eeuw is ook het doel dat de strafbedreigingen de landheren van goedkoop werkvolk verzekeren. Maar in die eeuw is nieuw, dat het principe van de straf voor ‘degenen die het niet echt nodig hebben’ verschuift van straffen zonder meer (brandmerken, handen afhakken, etc.) naar de al genoemde criminalisering en straffen verbonden met de invoering van dwangarbeid.
De eerste man, die in Nederland deze draai maakte is Coornhert, die in 1587 een boek schreef dat een mijlpaal en een omslag is in het denken over hoe om te gaan met armen. D.V. Coornhert. Boeventucht (ofte Middelen tot mindering der schadelyke ledighghanghers)

Eerste druk: 1587 in Amsterdam.  Motto: Exodus 22. Opnieuw uitgegeven, vertaald en van commentaar voorzien door Arie-Jan Gelderblom, Marijke Meijer Drees en een werkgroep van Utrechtse Neerlandici in het jaar 1985.

In een volgend artikel zal ik ingaan op de ideen van Coornhert, die in de 16e eeuw nieuw waren. Op deze pagina kunt u meer vinden over Coornhert.

Piet van der Lende

donderdag 13 februari 2014

Lid Actiecomité Dwangarbeid nee geïntimideerd door werkmeester Stichting Herstelling


Het Actiecomité Dwangarbeid nee voert regelmatig actie bij de toegangspoort van het gebouwencomplex van de stichting Herstelling aan de Laarderhoogtweg. De leden van het Comité voeren gesprekken met dwangarbeiders die naar buiten komen, delen pamfletten uit en informeren de mensen over hun rechten.
In de loop van januari nam een lid van het Actiecomité, die zelf bij de formulierenbrigade aan de Laarderhoogtweg gewerkt had,  deel aan deze activiteiten. Hij zag daarbij een werkmeester, die vroeger werkmeester was geweest bij de Formulierenbrigade, die inmiddels is opgeheven omdat de leden van de brigade te kritisch werden. De werkmeester herkende het lid van het Actiecomité maar hij legde geen contact, fietste bij verschillende gelegenheden langs hem heen en negeerde het lid van het Actiecomité.
Inmiddels had het lid van het Actiecomité, laten we hem X noemen, een nieuwe klantmanager, die niet verbonden is aan de stichting Herstelling. Op 4 februari had hij een gesprek met die nieuwe klantmanager, waarbij deze tot zijn verbazing een email van de hiervoor genoemde werkmeester overhandigde die deze aan de nieuwe klantmanager gestuurd had.  Ook zei de klantmanager, dat het lid van het Actiecomité een traject moest gaan volgen. Het traject heet introductieprogramma PAP (Participatieplaats) hoewel hij al diverse van dergelijke trajecten zonder succes doorlopen heeft. Wel doet hij zelf pogingen aan het werk te komen, o.a. door een tijdje te werken via een uitzendbureau. De nieuwe klantmanager vroeg om een reactie op de email. Toen X de email las was hij verbijsterd.
Het bleek, dat de werkmeester gebruik had gemaakt van zijn toegang tot het computersysteem van de Dienst Werk en inkomen om te kijken of X nog een bijstandsuitkering had en het digitale dossier van X op te zoeken. Daarop had hij de naam en het emailadres van de nieuwe klantmanager genoteerd en deze de email gestuurd.
In de overigens zeer slim in elkaar gezette email wordt een zeer negatief beeld geschetst van X.  Hij constateerde dat X als lid van het Actiecomité Dwangarbeid nee pamfletten uitdeelde en vragen stelde aan de deelnemers van de verschillende trajecten. Citaat uit de email: ‘X doet dit niet voor de eerste keer en vertoont in dit opzicht een bijkans obsessieve vasthoudendheid gecombineerd met –naar mijn mening- een helaas eenzijdige en onnodig negatieve houding t.o.v. de huidige reintegratiemethodieken’. X wordt dus op zijn politieke opvattingen aangevallen, die hij uitdraagt door gebruik te maken van zijn burgerrechten. De werkmeester verder: ‘maar eerdergenoemde gevoelsbeleving in combinatie met zijn uitstraling geeft enerzijds ter plaatse voeding aan collegiale irritaties en anderzijds ronduit verbazing en onbegrip bij sommige aangesproken deelnemers’. Daar wil de werkmeester wat aan doen! Dus verzoekt hij de nieuwe klantmanager X maar eens op een traject te plaatsen. Hoe slim de email van de werkmeester, die verder geen bal meer met X te maken heeft ook in elkaar zit, het is in feite een verzoek om X te straffen voor zijn politieke mening die hij uitdraagt door gebruik te maken van zijn burgerrechten.
Weer een inkijkje in de denktrant van sommige personeelsleden op de Laarderhoogtweg en hun intimiderend gedrag dat zij verkopen als ‘reintegratiemethodiek’. X heeft een klacht ingediend bij de directeur van de Dienst Werk en Inkomen.


donderdag 6 februari 2014

Bijstandsgerechtigden worden in het kader van de verplichte tegenprestatie ingezet op stembureaus bij de gemeenteraadsverkiezingen. Dikke winsten voor de gemeente!

Blijkens een bericht op Radio Stichtse Vecht van 8 november 2013 gaat de gemeente Stichtse Vecht bijstandsgerechtigden in het kader van de verplichte tegenprestatie inzetten op stembureau’s. De gemeente hoopt hiermee 10.000 euro per verkiezing te besparen. Tot nu toe verdienden ambtenaren of andere burgers die op de stembureau’s  zaten een zakcent bij omdat ze presentiegeld kregen voor het bemensen van de stembureau’s. De Bijstandsgerechtigden die verplicht zijn mee te werken op straffe van kortingen, krijgen geen presentiegeld, alleen een kopje koffie en misschien een broodje. Dat scheelt de gemeente 10.000 euro per verkiezing. Omdat het hier gaat om de verplichte tegenprestatie voor alle bijstandsgerechtigden, die niet perse een integratietraject hoeft te zijn waar de bijstandsgerechtigde wat aan heeft op weg naar werk kunnen ook arbeidsongeschikten worden ingezet die niet hoeven te solliciteren. In november moest haastig een beleidskader voor de tegenprestatie worden vastgesteld om de maatregel al bij de gemeenteraadsverkiezingen te kunnen laten ingaan. De uitvoerders van de maatregel staan ook nu onder grote tijdsdruk. De gemeente gaat langs bij de bijstandsgerechtigden, omdat een brief sturen met een uitnodiging te lang duurt. Binnenkort is er een bijeenkomst van de bijstandsgerechtigden die verplicht moeten meewerken. In een later stadium zullen naast de inzet bij verkiezingen ook andere activiteiten worden aangewezen.
Blijkens het bericht op radio Stichtse Vecht gaat het om maatregelen in het kader van het ‘PUSH-programma’ waarbij het voorstel door een ‘expertgroep Dienstverlening’ is gedaan.


Zie ook het bericht op radio Stichtse Vecht

De gemeente Stichtse Vecht geeft de volgende reactie op het bericht.

Op uw verzoek stuur ik u onze toelichting inzake het besluit om bijstandsgerechtigden in te zetten bij de verkiezingen.

De gemeenteraad heeft in 2011 in het kader van de bezuinigingstaakstelling besloten bijstandsgerechtigden te gaan inzetten bij de verkiezingen. Dit besluit is gebaseerd op het advies van één van de expertgroepen, die geformeerd zijn om de raad te adviseren in het kader van de strategische heroverweging, en wordt daarmee gedragen door de lokale samenleving. Op deze manier kan een besparing worden gerealiseerd op de kosten die met het organiseren van verkiezingen gepaard gaan. Tegelijkertijd kan een invulling worden gegeven aan de mogelijkheid die de Wet Werk en Bijstand biedt voor het vragen van een tegenprestatie aan bijstandsgerechtigden. Deze laatste groep kan, als wederdienst voor het ontvangen van een uitkering, met deze inspanning iets terugdoen voor de samenleving en tegelijkertijd weer maatschappelijk participeren, in plaats van aan de zijlijn staan. Daarmee ontstaat er een win-winsituatie.

woensdag 5 februari 2014

Optreden van Jacques Peeters in debatprogramma Arena vanavond om 20.50 Nederland 2


Cabaretier en presentator Jörgen Raymann en voormalig Tweede Kamerlid Sabine Uitslag worden de twee vaste teamcaptains in het nieuwe debatprogramma Arena. Vanaf woensdag 5 februari gaan onder leiding van Tijs van den Brink twee teams het debat met elkaar aan over actuele onderwerpen. Raymann en Uitslag voeren wekelijks een team van betrokkenen, ervaringsdeskundigen en verantwoordelijken aan. Vanavond is het onderwerp voor of tegen het verrichten van een tegenprestatie voor je uitkering. Jacques Peeters van de Bijstandsbond zit in het team tegen. Een tegenprestatie is onzin.

De beide captains helpen iedere week de teamleden hun standpunt zo goed mogelijk naar voren te brengen en het debat met hun tegenstanders te voeren.

Tweede scherm
De kijker kan meediscussiëren via een tweede scherm en beslist wie de debater van de avond is en welk team het meest overtuigt en daarmee de strijd wint. Renze Klamer slaat daarbij als social media host een brug tussen de studio en de kijker thuis. Stemmen voor Jacques!

dinsdag 4 februari 2014

Optreden burgemeester van der Laan in het programma Buitenhof d.d. zondag 5 januari


Van verschillende kanten werd ik gewezen op de uitspraken van burgemeester van der Laan van Amsterdam in het programma Buitenhof op 5 januari. De burgemeester zou in omfloerste bewoordingen met zoveel woorden gezegd hebben dat veel van de kritiek op de misstanden bij de stichting Herstelling klopt. Of althans hij blijkt het goed te kunnen begrijpen. Dit zegt hij meer in zijn algemeenheid over de reacties op internet op de Volkskrantartikelen, die hij goed gevolgd zegt te hebben en gelezen. Het is de vraag, of hij de bevindingen in het rapport van het actiecomité Dwangarbeid nee niet tenminste deels onderschrijft. Een gerenommeerde journalist, die veel ervaring heeft met omfloerste uitspraken van gezagsdragers, beweerde dat. Tijd om –al is het een maand later- nog eens de letterlijke tekst van Van der Laans uitspraken op internet te zetten.

Vraag: wat wel gebeurt op dit moment in Amsterdam is, dat bijstandsgerechtigden iets moeten presteren in dank voor of in ruil voor- hoe je het wilt formuleren- de uitkering. Daar is discussie over. Het gaat om onbetaald werk als takkenrapen in het Amsterdamse Bos, wassen, strijken, planten water geven. Volgens sommigen van de mensen die dit dan moeten doen met een bijstandsuitkering die zeggen dat is zinloos en vernederend. Wat zegt u?

Antwoord: Nou ik ben daar ook een beetje bezorgd over, en dan kan ik u uitleggen zo waarom, maar eerst zeg ik u, dit is niet uit dank voor een uitkering, een uitkering is een recht. De bedoelingen van de Dienst Werk en Inkomen en met name de stichting Herstelling zijn meer dan voortreffelijk. Het gaat erom, mensen die uit het arbeidsproces raken en dan snel daar op afstand van komen te staan, om die mensen aan de vaardigheden om weer te solliciteren, maar ook om een baan die je hebt, te houden omdat ze…. Om ze daarbij goed te helpen.

Vraag: vaardigheden aanleren, daar gaat het om.

Antwoord: ja, de bedoeling is goed, maar ze, ze, wat er gebeurt is, is we willen ook niet tegelijk gewoon werk verdringen met mensen die we op die manier helpen, en dus is er nogal kritisch gekeken naar de soorten werk en dan, ja is een van de vragen waar wethouder Van Es mee bezig is, is de vraag of die cirkel niet wat groter getrokken kan worden, dat mensen ook het werk dat ze daar moeten doen fijner vinden. Ik vind ook, er is overigens niks mis met takkenrapen, hoor.

Vraag: nee, goed maar misschien kunt u iets concreter zijn hierover, misschien dat die mensen zitten te kijken, dit wordt bijgesteld, dit beleid?

Antwoord: nou, het m… in de uitvoering dus de manier waarop we het doen, daar wou ik graag iets over zeggen, eh, deze stichting Herstelling heeft veel gewerkt met eh, nou ja, de top 600 he, jongens, heel moeilijk om ze aan het werk te krijgen, drugsverslaving, heel moeilijk om ze aan het werk te krijgen, en wat ik niet uitsluit, is, nu ze zo gefocust zijn op mensen die gewoon in de bijstand zitten, is dat ze wat van die ervaringen van het is moeilijk om mensen te motiveren meenemen en dat ze er daardoor in de uitvoering soms wat eh, ja eh ja iets te heftig is, of beter uitgelegd moet worden wat de bedoeling is of dat het wat verfijnder kan, maar volgens mij is Van Es die een zeer humane wethouder is, daar ook volop mee bezig maar de bedoeling is goed. En ik wil ook wel iets kritisch laten horen. Want ik heb, het was deze kerstvakantie dat het speelde op internet he, dus ik heb ook zelf veel zitten kijken en al die reacties gelezen en heel veel daarvan kon ik goed begrijpen, maar sommige dacht ik, nou ja, dat is precies iets wat nou de bedoeling is, er was een mevrouw die klaagde dat ze tien minuten te laat was op haar werk en toen moest ze een verzuimbriefje halen en dat was alles. Dat was de enige sanctie, en die tien minuten was ze te laat, want omdat het gevroren had, had ze haar ruiten van de auto moeten krabben. Dan denk ik, ja maar mevrouw, dan zit u misschien wel precies goed, want je weet ’s nachts dat het vriest, of ’s avonds als je naar bed gaat, en je kunt ook tien minuten eerder opstaan en dan stel je je baas niet teleur, maar dan ben je gewoon heel prachtig bezig. En ik vind het dus niet erg dat ze dat deed, ik vind het ook niet erg dat er zo op gereageerd werd, maar dat zijn die vaardigheden als werknemer.

Opmerking journalist: Maar het mag allemaal wat verfijnder, zei u net. Daarna gaat hij over op een ander onderwerp.


Piet van der Lende